Trojanowski Maciej

Trojanowski Maciej (1803–1874), malarz cechowy, mistrz cechu, dzierżawca propinacji, właściciel domów i zajazdu, członek Rady Miasta. Ur. 17 II 1803 w Częstochowie, był synem Jakuba i Katarzyny z Chlebowskich. Posiadał własną pracownię, od 1839 pełnił funkcję starszego cechu, jego uczniami byli m.in. Józef Gilge (młodszy), syn → Józefa Gilgego, wyzwolony w 1845, i Jan Strąkiewicz; w jego domu zameldowany był malarz Jan Serafiński. Utrzymywał ożywione kontakty z konwentem jasnogórskim. Posiadał dwa domy – pierwszy pod nr. 64 (dawny nr 463) kupił od małżonków Kraftów w 1831, drugi (nr 68) od Zawodzińskich w 1837; jeden z nich wynajmował na kwatery dla żołnierzy rosyjskiego pułku witebskiego. W 1845–47 dzierżawił propinację w → Nowej Częstochowie, w 1853 był właścicielem placu, prowadził zajazd, posiadał dorożkę. W 1854 podpisał umowę z dowódcą roty straży celnej w Koziegłowach na wybudowanie dwóch budynków w Mzykach i Wylągach. W 1858 Trojanowski złożył skargę na wyrządzone przez kwaterunek szkody; miał zatarg z lekarzem batalionowym Górskim, domagał się jego wykwaterowania, pisał w tej sprawie do dowództwa rosyjskiej 7 dywizji piechoty. Majątek Trojanowskiego w 1858 wyceniano na 12 tys. rubli. W 1861 został wybrany do Rady Miasta Częstochowy. W 1863 był świadkiem testamentu malarza Piotra Cieślowskiego. Zm. 11 XII 1874 w Częstochowie, pochowany został zapewne na cmentarzu św. Rocha, nagrobek nie zachował się.

W małżeństwie z Marianną z Bąkowskich (która zajmowała się kramarstwem) miał cztery córki: Agnieszkę, zamężną z Błażejem Teofilem Luksem, Teklę, zamężną z → Kazimierzem Sakowskim oraz Salomeę i Anielę, zamężną ze → Stanisławem Łąckim.

Cmentarz św. Rocha w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, pod red, J. Sętowskiego, Częstochowa 2012, s. 234; – Diariusz jasnogórski o. Stanisława Kopiczyńskiego, oprac. Janusz Zbudniewek, „Studia Claromontana”, t. 7, s. 377, 378; Anna Kunczyńska-Iracka, Malarstwo ludowe kręgu częstochowskiego, s. 188; Franciszek Sobalski, Stan liczebny rzemiosł ludowych w Częstochowie w XIX w., „Polska Sztuka Ludowa”, 1963, nr 1, s. 54–55; Andrzej Kuśnierczyk, Dokument kancelaryjny jako źródło do badań życia codziennego, „Rocznik Muzeum Częstochowskiego” 2016, t. 16, s. 93, 96, 97, 98, 99; Dariusz Złotkowski, „Wiedząc dobrze to z wyroków Boga Najwyższego, iż kto się rodzi, umierać musi...”. Testamenty z połowy XIX wieku w świetle akt notariuszy częstochowskich, cz. 3, Częstochowa 2011, s. 520–521; – Archiwum Państwowe w Częstochowie, zespół nr 1, sygnatura 70 (Dziennik korespondencji), wpis nr 603; Notariusz Budrewicz 1854, sygnatura 33, nr 196.