Trawiński Roman

Trawiński Roman (1898–1971), pseudonim Kosynier. Instruktor harcerski, członek Polskiej Organizacji Wojskowej, oficer Wojska Polskiego, oficer Narodowej Organizacji Wojskowej i Narodowych Sił Zbrojnych. Ur. 24 lub 25 XII 1898 w Częstochowie, był synem → Romana Teofila oraz Apolonii z Otrąbków.

Trawiński od 1914 należał do drużyny harcerskiej w Częstochowie. W 1915 został członkiem → Polskiej Organizacji Skautowej. W 1915–16 uczęszczał na kursy samokształcenia organizowane dla częstochowskiej inteligencji. W nocy z 10 na 11 XI 1918 jako członek → Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) brał udział w rozbrajaniu Niemców w Częstochowie. W 1920 jako podporucznik 29 pułku piechoty (pp) walczył w wojnie z Rosją bolszewicką. Jako porucznik rezerwy w 1925 był inicjatorem utworzenia, następnie współorganizatorem koła → Związku Oficerów Rezerwy (ZOR). Przez jakiś czas prowadził sekretariat ZOR. Od tr. był członkiem zarządu oddziału częstochowskiego ZOR (pełniąc w nim funkcję wiceprezesa), a także zarządu okręgowego (w którym był skarbnikiem). Od 1928 zasiadał w zarządzie oddziału częstochowskiego → Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. W 1932 został prezesem Koła Podchorążych Rezerwy, działającego przy ZOR. Trawiński był dyrektorem Częstochowskiego Towarzystwa Kredytowego. We wrześniu 1939 walczył z najazdem niemieckim; około 24 września przyłączył się do oddziału złożonego z żołnierzy → 27 pp, dowodzonego przez por. → Jana Łodzińskiego. W czasie okupacji niemieckiej należał do → Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), później do → Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ). Po scaleniu się z Armią Krajową (AK) w marcu 1944 części oddziałów NSZ wywodzących się z NOW, Trawiński od maja 1944 (w randze kapitana) był komendantem powiatowym komendy okręgu VIII NSZ w ramach AK. Po wojnie był prezesem Prywatnego Zrzeszenia Handlu i Usług, później przez szereg lat był kierownikiem zakładu → „Ars Christiana”. Zm. 17 X 1971 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 21, rząd XI, grób nr 9. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi.

W małżeństwie z Wacławą Michałowską (1902–) miał dwie córki: Annę Teresę (1928–), Barbarę (1933–38).

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 314; Stanisław Szymański, 27 pułk piechoty w kampanii wrześniowej pod Częstochową, Częstochowa 1998; Jan Załęcki, Wydarzenia upamiętniające przeżycia i walkę o niepodległość Polski w latach 1939–1989, Radomsko 1996; Jan Walczak, Stowarzyszenia społeczne w Częstochowie w okresie Drugiej Rzeczypospolitej (1918–1939), [w:] Życie codzienne w Częstochowie w XIX i XX w., Częstochowa 1999, s. 87, 97, 119; – W 25 rocznicę harcerstwa ziemi częstochowskiej 1912–1937, Częstochowa 1938, s. 7 (tu na fotografii zbiorowej); – „Express Częstochowski” 1928, nr 244, s. 5; „Goniec Częstochowski” 1931, nr 49, s. 34 (tu na fotografii zbiorowej), 1932, nr 11, s. 3; Rocznik oficerski 1923, s. 210, 547; Spis oficerów służących czynnie w dniu 1 VI 1921, Warszawa 1921, s. 921; – Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie, akt zgonu nr 1541/1971; – odpis z inskrypcji nagrobnej; – materiały (m.in. odpisy z ksiąg meldunkowych) w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.