Lesiński Piotr

Lesiński Piotr (1793–1863), aptekarz. Ur. 29 VI 1793 w Kościanie, był synem Ludwika i Katarzyny z Bobrów. Brat Ignacy był właścicielem apteki w Warszawie, bratanek Teofil (1821–1860) był profesorem chemii Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie.

Lesiński uczył się w gimnazjum oo. Pijarów w Rydzynie, po ukończeniu czterech klas podjął praktykę w aptece Gadebuscha w Kościanie; po czterech latach przeniósł się do apteki swojego brata Ignacego. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1824, po uzyskaniu tytułu magistra farmacji, objął dzierżawę → apteki jasnogórskiej, zamieszkał na Jasnej Górze (na parterze tzw. pokoi królewskich). W 1827 udzielił 6 tys. złotych polskich (złp) pożyczki przeorowi o. Teodorowi Fortuńskiemu, co świadczy o opłacalności tejże dzierżawy. W 1833 Lesiński posiadał już własny dom z apteką w (Starej) Częstochowie (pod nr. 88) odkupiony od T. Trepki, piętrowy z dwiema oficynami i zabudowaniami, dzierżawił ponadto grunty miejskie (po aptekarzu Janie Grodzickim), co doprowadziło do procesu sądowego z rodziną Rodzajów z Dąbia. Dorobił się znacznego majątku, posiadał dwa place, grunty orne i łąki. Do 1863 opłacał podatek z apteki, której wartość w testamencie sporządzonym w 1862 przed notariuszem Ignacym Budrewiczem wycenił na 51 tys. złp, wartość dzierżaw na 6 tys. złp, domowe ruchomości (m.in. fortepian, lustra i szafy) na 4500 złp, ponadto posiadał 7 tys. złp gotówką – był niewątpliwie jednym z najbogatszych mieszkańców miasta w połowie XIX w. Zm. 8 X 1863.

W małżeństwie (od 1825) z Franciszką z Muszkiewiczów miał sześcioro dzieci: Eugenię (po mężu Bogucką), Stanisława (przejął aptekę po ojcu), Antoniego, Franciszkę, Teofilę i Ignacego.

Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808–1831. Słownik biograficzny, Wrocław 1977, s. 300; Władysław Szczepański, Apteka jasnogórska, „Studia Claromontana”, 1981, t. 2, s. 341–342; Mieczysław Wyględowski, Apteki i aptekarze Częstochowy, Częstochowa 2012, s. 42, 44, 50, 226–227; Dariusz Złotkowski, „Wiedząc dobrze to z wyroków Boga Najwyższego, iż kto się rodzi, umierać musi...”. Testamenty z połowy XIX wieku w świetle akt notariuszy częstochowskich, cz. 3, Częstochowa 2011, s. 517–519; – Archiwum Państwowe w Częstochowie, Zespół nr 1, sygnatura 220, wypisy 552, 559; Akta Miasta Częstochowy 1614.