Kobyłecki Wacław Eugeniusz

Kobyłecki Wacław Eugeniusz (1894–1977), pseudonim Godziemba. Żołnierz Legionów Polskich, urzędnik, działacz społeczny, polityczny i samorządowy, poseł do Sejmu II Rzeczypospolitej. Ur. 19 XI 1894 w Polesiu, powiat łowicki, był synem Ignacego, właściciela majątku ziemskiego i Teodory z Lipowskich. Kobyłecki w 1912 ukończył gimnazjum w Kielcach, a następnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Kijowskim (1912–14), później na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1917–19). W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich (LP); do VII 1917 służył w stopniu kaprala w 5 pułku piechoty I Brygady LP. Internowany w wyniku kryzysu przysięgowego w obozie w Szczypiornie, a później w Łomży. Uwolniony w lipcu 1918 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918–20 był zastępcą referenta aprowizacyjnego w Pińczowie, a następnie referentem aprowizacyjnym w Częstochowie. Po likwidacji Ministerstwa Aprowizacji, w 1921–28 kierował Wydziałem Handlowym → Sejmiku Częstochowskiego. Gdy utworzono Komunalną Kasę Oszczędności (KKO) w Częstochowie, pracował w niej początkowo jako prokurent, a w 1929–39 był jej dyrektorem; pełnił też funkcje naczelnika zarządu KKO. Kobyłecki silnie angażował się w działalność społeczną i polityczną. W sierpniu 1920 należał w Częstochowie do → Komitetu Plebiscytowego Okręgu Częstochowskiego, wspomagającego → akcję plebiscytową Polaków na Górnym Śląsku. W 1926 został prezesem oddziału częstochowskiego → Związku Legionistów, w 1928–39 zasiadał w zarządzie powiatowym → Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. W okresie kryzysu gospodarczego lat 30. był członkiem różnych sekcji Społecznego Komitetu Niesienia Pomocy Bezrobotnym. Po 1928 był członkiem Rady Przybocznej Komisarza na m. Częstochowę. W 1934 z listy Polskiego Bloku Gospodarczego został wybrany do Rady Miejskiej; brał udział w pracach komisji budżetowej, a od 1936 także komisji usprawniania administracji. Kobyłecki w 1935–39 był członkiem Rady Naczelnej Związku Miast Polskich w Częstochowie, wchodził w skład zarządów: Towarzystwa Pomocy Polonii Zagranicznej, → Ligii Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz Towarzystwa Przyjaciół Miasta Częstochowy. W 1929 należał do → Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR); 24 III 1934 mianowano go wiceprezesem koła grodzkiego tego ugrupowania. W wyborach do Sejmu 8 IX 1935 został posłem z listy BBWR z okręgu nr 25. Na czas trwania kadencji poselskiej ustąpił ze stanowiska dyrektora KKO. Kobyłecki był świetnym mówcą, wielokrotnie zabierał głos na forum sejmowym, m.in. 20 II 1936 wystąpił z inicjatywą objęcia przez państwo opieką ruchu pielgrzymkowego w Polsce; postulował, aby wybudować bazy noclegowe dla pielgrzymów, zapewnić im opiekę sanitarną oraz zniżki na przejazdy koleją. W Sejmie pracował w komisji prawniczej. Po rozwiązaniu BBWR, w 1937 przystąpił do → Obozu Zjednoczenia Narodowego. W 1938, po upłynięciu kadencji poselskiej, powrócił na stanowisko dyrektora KKO. W czasie najazdu niemieckiego we wrześniu 1939 znalazł się z rodziną na wschodzie Polski, przebywał jakiś czas w okolicach Włodawy, skąd z początkiem października tr. powrócił do Częstochowy. Jesienią 1939 Niemcy przeprowadzili w jego mieszkaniu rewizję. Wobec groźby aresztowania wyjechał do Gorajka pod Włoszczową, gdzie pracował jako rolnik w wydzierżawionym, niewielkim gospodarstwie. Od 1940 należał do Związku Walki Zbrojnej–Armii Krajowej; w stopniu porucznika kierował referatem VI Prasy i Propagandy obwodu włoszczowskiego; był redaktorem pisma konspiracyjnego „Raport”, które ukazywało się ma Kielecczyźnie. 1 XI 1943 aresztowany przez Niemców został przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, stamtąd 19 IX 1944 trafił do Mauthausen. Po wyzwoleniu obozu przez aliantów w lipcu 1945 powrócił do Częstochowy. Podjął pracę w Spółdzielni Spożywców „Społem”; zajmował się przejmowaniem i zabezpieczaniem obiektów przemysłu spożywczego na Dolnym Śląsku. W 1945–48 pełnił funkcję kierownika browaru w Brzegu. Później został dyrektorem administracyjnym Naczelnej Dyrekcji Powszechnych Domów Towarowych w Warszawie. W latach 50. Kobyłecki ze względu na swoją wcześniejszą działalność polityczną dwukrotnie stracił pracę. W 1959 przeszedł na emeryturę. W czasopiśmie „Republikanin” opublikował Wspomnienia legionowe. Zm. 1 III 1977 w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w kwaterze 252, rząd VI. Odznaczony Krzyżem Niepodległości (1931), Brązowym (1933) i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1939), Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

W małżeństwie (od 23 VI 1923) z Jadwigą Kajzer miał dwie córki: Danutę (17 X 1924–), zamężną Czeremską, absolwentkę Wyższej Szkoły Administracyjno–Handlowej w Częstochowie, Halinę (17 III 1928–), absolwentkę Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu.

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, red. J. Majchrowski przy współpracy G. Mazura i K. Stepana, Warszawa 1994, s. 319 (fotografia); Czy wiesz kto to jest ?, red. Stanisław Łoza, Warszawa 1938, s. 347; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. III (K-Ł), Piotr Majewski, red. G. Mazur, Warszawa 2005, s. 134–135; Who’s who In Central and East Europe 1933/34, Zurich 1935, s. 486; – Wojciech Borzobohaty, „Jodła”. Okręg Radomsko-Kielecki ZWZ–AK 1939–1945, Warszawa 1984, s. 256; – Stanisław Rybicki, Pod Znakiem Lwa i Kruka. Fragmenty wspomnień z lat okupacji, wyd. II, Warszawa 1990, s. 324; – „Goniec Częstochowski” 1920, nr 177, s. 3, 1926, nr 252, s. 3, 1928, nr 268, s. 3, 1930, nr 95, s. 3, 1931, nr 49, s. 1, 34, nr 223, s. 3, 1932, nr 86, s. 3, 1935, nr 133, s. 5, nr 2015, s. 3, nr 231, s. 4, 1937, nr 237, s. 4; – Archiwum Państwowe w Częstochowie, Komunalna Kasa Oszczędności Częstochowa 12, akta osobowe Kobyłeckiego; – informacje córki, Danuty Czeremskiej z Warszawy, oraz dokumenty i fotografie w jej posiadaniu.