Drukarnia jasnogórska

Drukarnia jasnogórska, założona w 1692 dzięki staraniom prowincjała M. Szotarewicza, posiadała w 1693 odlewnię czcionek (tzw. gisernię), papiernię, sztycharnię, introligatornię oraz hurtownię własnych produktów. Zespołem pracowników (zakonnych i świeckich) kierował prefekt, mianowany spośród kapłanów konwentu, mający przywilej wydawania terminatorom patentów drukarskich. Osiągając stopniowo wysoki poziom techniczny, cieszyła się przywilejami królów, m.in. Augusta II, Augusta III, Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz pruskiego Fryderyka Wilhelma I. Nastawiona była na druk i kolportaż wydawnictw religijnych, m.in. modlitewników, mszałów, tekstów formularzy wotywnych, kanonów do mszy, kantyczek, schematyzmów, a także książek ascetycznych przeważnie autorstwa paulinów; wydawała również dzieła o tematyce świeckiej, m.in. elementarze polskie, niemieckie i łacińskie, słowniki, książki z zakresu medycyny i gospodarstwa domowego. W dużych ilościach powielała też obrazki z wizerunkiem → Matki Boskiej Częstochowskiej, popularne wśród pątników. Drukarnia przestała funkcjonować w 1864 w wyniku konfiskaty po powstaniu styczniowym.

Encyklopedia katolicka, t. VII (D. Cichor), Lublin 1997, s. 1088; – materiały w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.