Wróblewski Bolesław

Wróblewski Bolesław (1867–1951), ksiądz, działacz społeczny i patriotyczny. Ur. 19 VIII 1867 w Rzuchowie, powiat kolski, był synem Wojciecha, urzędnika sądowego, oraz Eufemii Franciszki z Majewskich.

Wróblewski ukończył gimnazjum w Kaliszu i od 1884 studiował w Seminarium Duchownym we Włocławku. W 1889 ukończył studia, otrzymał święcenia kapłańskie i jako wikariusz pracował początkowo w Warcie k. Sieradza, a od 1890 w → parafii pw. św. Zygmunta w Częstochowie; w 1891 został wikariuszem nowo utworzonej → parafii pw. św. Barbary. W 1894 został proboszczem w parafii Rędziny k. Częstochowy. W 1906 mianowano go proboszczem w Wolborzu k. Piotrkowa. Za działalność oświatową i patriotyczną wśród miejscowej ludności władze rosyjskie zakazały mu pracy duszpasterskiej. Do 1914 znajdował się pod nadzorem policji. W 1909 przebywał w Kaliszu. W 1910 po licznych staraniach otrzymał probostwo w Praszce. Prowadził tam działalność społeczną; był m.in. wiceprezesem kółka rolniczego. W styczniu 1917 został mianowany dziekanem praszkowskim. W październiku tr. objął nowo powstałą parafię pw. św. Rodziny w Częstochowie. W parafii tej ukończył budowę kościoła, który później stał się katedrą częstochowską (obecnie → bazylika archikatedralna) pw. św. Rodziny. Prowadził szeroko zakrojoną pracę społeczną i dobroczynną; zorganizował i kierował zakładem dla dzieci bezdomnych przy ul. Piotrkowskiej. Na terenie parafii i miasta zorganizował szeroką pomoc dla ubogich dzieci. W 1918 zakupił dom w Herbach, który przekształcił na dom letniskowy dla dzieci. W 1918 należał do zarządu → Rady Opiekuńczej Miasta Częstochowy, → Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan (od 1925 był prezesem tegoż Towarzystwa). W 1919 z ramienia → Związku Ludowo-Narodowego został posłem do Sejmu Ustawodawczego Rzeczypospolitej Polskiej. Był też znanym działaczem patriotycznym. Podczas walk polsko-ukraińskich o Lwów, w styczniu 1919 należał do współorganizatorów Komitetu Niesienia Pomocy dla Lwowa (później → Komitet Obrony Lwowa i Kresów). Od sierpnia tr., po wybuchu powstania na Górnym Śląsku pracował w → Komitecie Niesienia Pomocy dla Górnego Śląska. W okresie wojny z Rosją bolszewicką wszedł (w lipcu 1920) do Tymczasowego Zarządu Ligi Antybolszewickiej. W tym okresie w trosce o żołnierzy udających się na front zorganizował wraz z matką Eufemią kuchnię i herbaciarnię. Od 1922 należał do zarządu częstochowskiego koła → Związku Obrony Kresów Zachodnich; koło to organizowało m.in. kolonie w Janowie i Poraju dla dzieci polskich z Niemiec, opiekowało się pielgrzymami ze Śląska i Westfalii. W 1922 był współzałożycielem Komitetu Obrony Przeciwgazowej, a w 1924 został prezesem → Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Zaangażowany był również w działalność → Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK); był członkiem zarządu miejskiego i przewodniczącym sekcji propagandowej, wykładowcą na kursach PCK. W 1939 na początku okupacji niemieckiej był represjonowany przez władze niemieckie. Od 1940 organizował pomoc materialną dla ludności polskiej wysiedlonej z innych regionów Polski. We współpracy z Polskim Komitetem Opiekuńczym oraz siostrami Służebniczkami NMP utworzył kuchnię dla dzieci wysiedleńców, a przy ul. Ogrodowej kuchnię dla biednych. Opiekował się domem dla starców. Po 1945 był sędzią prosynodalnym, konsultorem diecezjalnym i przewodniczącym ds. organistowskich w diecezji częstochowskiej. Zm. 7 VI 1951 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 8, rząd 1, grób nr 9. Odznaczony Medalem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi (1937). W bazylice archikatedralnej pw. św. Rodziny w Częstochowie znajduje się tablica poświęcona jego pamięci.

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 347–348; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, red. naukowa J. Majchrowski przy współpracy G. Mazura i K. Stepana, Warszawa 1994, s. 479; Słownik biograficzny katolicyzmu społecznego w Polsce, t. III (J. Związek), Lublin 1995, s. 194–195; – Jan Związek, Życie i działalność ks. Bolesława Wróblewskiego (1867–1951), Częstochowa 2001 (tu fotografia); – Stanisław Rybicki, Pod znakiem lwa i kruka. Fragmenty wspomnień z lat okupacji, wyd. II, Warszawa 1990; – „Gazeta Częstochowska” 2001, nr 32 (J. Sętowski), s. 7; „Goniec Częstochowski” 1918, nr 252, s. 2, 1937, nr 209, s. 4, 1939, nr 154, s. 5; „Wiadomości Częstochowskie” 1906, nr 46, s. 2; – Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie, akt zgonu nr 851/1951.