Więcławski Józef Władysław

Więcławski Józef Władysław (1865–1933), rzemieślnik, działacz samorządu rzemieślniczego, członek Rady Miejskiej, ławnik Magistratu miasta Częstochowy. Ur. 12 II 1865 w Przybyszu k. Włodawy, był synem Franciszka i Teofili z Praskich.

Więcławski ukończył szkołę ludową, a w 1884 Szkołę Rzemieślniczą w Warszawie. Przed 1890 osiadł w Częstochowie. Był właścicielem warsztatów mechanicznych przy ul. Aleksandrowskiej 20 (od 1918 ul. Wały Prawe, a od 1926 Wilsona). Zajmował się też sprzedażą rowerów i motocykli firmy „Ormonde”, której był przedstawicielem. W 1909 na → Wystawie Przemysłu i Rolnictwa w Częstochowie firma Więcławskiego została nagrodzona srebrnym medalem. Więcławski, który był mistrzem ślusarskim, od 1908 przewodniczył Stowarzyszeniu Rzemieślniczo-Przemysłowemu (później Okręgowe Towarzystwo Rzemieślnicze OTR), a od 1909 przez ponad 25 lat był starszym cechu ślusarzy. Dzięki jego staraniom uruchomiono kursy dokształcające dla terminatorów. W 1913–14 stał na czele Rady Rzemieślniczo-Przemysłowego Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego. W okresie 1925–33 był prezesem spółdzielni → „Rzemieślnik”; utworzył spółdzielczy sklep „Rzemieślnik”. W 1932–33 kierował Radą Nadzorczą Spółdzielni Kredytowej OTR w Częstochowie. W. był działaczem samorządowym; w sierpniu 1914 został członkiem rozszerzonego składu Rady Miejskiej (RM). W 1915–17 zasiadał w RM powołanej rozporządzeniem władz niemieckich. W latach 20. dwukrotnie wybierany był do RM: w 1925 z ramienia Zjednoczonego Chrześcijańskiego Komitetu Wyborczego, a w 1927 Katolickiego Komitetu Wyborczego. W 1923–30 był ławnikiem Magistratu miasta Częstochowy. W 1922 wszedł w skład Komisji Dokształcającej powołanej przy Magistracie, a w 1927 został przedstawicielem Magistratu w Radzie Szkolnej Miejskiej. Od 1928 był członkiem Rady Powiatowej Kasy Chorych. Zm. 30 III 1933 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 12, rząd I, grób nr 9. Wyróżniony był odznaką „Za wybitne zasługi w rzemiośle” (1932).

W małżeństwie z Franciszką z Kułaków (1859–1942), miał pięcioro dzieci: Mariana (1890–), Hieronima (1892–1918), Józefa (1895–), Romana (1897–), Domicelę (1901–), zamężną z Zygmuntem Baranowiczem.

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 335–336; Ryszard Szwed, Radni miasta Częstochowy w latach międzywojennych (1919–1939), [w:] Społeczeństwo Częstochowy w latach 1918–1939, Częstochowa 1997, s. 52, 55; Beata Urbanowicz, Udział rzemieślników w życiu społecznym i politycznym miasta w latach 1918–1939, [w:] Społeczeństwo Częstochowy w latach 1918–1939, red. R. Szwed, W. Palus, Częstochowa 1997, s. 290–291; Z dziejów rzemiosła Częstochowy, Częstochowa 1966, s. 48; – „Express Częstochowski” 1928, nr 289, s. 4; „Goniec Częstochowski” 1909, nr 109, s. 4, 1915, nr 171, s. 2, 1928, nr 149, s. 4, nr 289, s. 3, 1932, nr 249, s. 3, 1933, nr 76, s. 1; Handlowiec. Kalendarz dla spraw handlu i przemysłu m. Częstochowy na 1914 r., [Częstochowa 1914?], s. 189; „Ziemia Częstochowska” 1990, t. XVII, cz. 2 (F. Sobalski), s. 176, 191; „Życie Częstochowy” 1947, nr 114, s. 4; – Archiwum Państwowe w Częstochowie, Magistrat Częstochowy 5026 s. 188, 5503 s. 387, 388; Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie, parafia św. Zygmunta 1933, akt zgonu nr 139, k. 18; – odpis z inskrypcji nagrobnej; – materiały w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.