Weloński Kazimierz

Udostępnij

Weloński Kazimierz (1831–1915), imię zakonne Justyn. Ksiądz, profesor i przełożony seminarium duchownego, przeor konwentu jasnogórskiego, działacz społeczny. Ur. 4 III 1831 w Kumelanach na Suwalszczyźnie, był synem Adama i Magdaleny z Kryszczunów, bratem rzeźbiarza → Piusa Welońskiego.

Po ukończeniu gimnazjum powiatowego w Mariampolu wstąpił (w 1852) do Seminarium Duchownego w Sejnach, skąd ze względu na duże zdolności został skierowany do Akademii Duchownej w Warszawie; studia ukończył ze stopniem kandydata teologii. Jeszcze jako student uzyskał (w 1855) święcenia kapłańskie. W 1859 został wikariuszem w parafii św. Aleksandra w Warszawie, pracował jako prefekt gimnazjalny. Jako regens konsystorza należał do współpracowników metropolity warszawskiego abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. W 1863 został aresztowany (na podstawie fałszywego podejrzenia); 29 VIII tr. zesłano go do miejscowości Wierchoturia (w guberni permskiej) na Uralu; odwiedzał (w 1871 i 1872) przebywającego na zesłaniu w Jarosławiu nad Wołgą abp. warszawskiego Z. Sz. Felińskiego. Po powrocie do kraju w 1872 został proboszczem w Serocku, od 1874 był proboszczem w Brańszczyku a od 1877 w Winnicy. W 1877 został profesorem i przełożonym Seminarium Duchownego w Płocku; na potrzeby seminarium przebudował klasztor poreformacki. Był proboszczem parafii pw. św. Bartłomieja, kanonikiem i prałatem kapituły płockiej. Udzielał się na polu społecznym: był wiceprezesem Rady Płockiego Towarzystwa Dobroczynności a od 1901 prezesem Towarzystwa. Za rządów bp. płockiego Jerzego Szembeka złożył prośbę o zwolnienie z obowiązków kapłana świeckiego i wstąpił do zakonu paulinów na Jasnej Górze; profesję zakonną złożył 14 IV 1903, przyjmując imię Justyn. Był magistrem (wychowawcą) w nowicjacie, a w 1910–15 przeorem i generałem zakonu. W okresie sprawowania tych funkcji ukończono prace nad stacjami → Drogi Krzyżowej. Jako przeor musiał zmagać się problemami, które spotkały klasztor z powodu zbrodni o. → Damazego Macocha, śledztwem, rewizjami oraz ekskomuniką nałożoną na byłego zakonnika przez papieża (9 X 1910 odprawił pokutne nabożeństwo). Zm. 17 X 1915, został pochowany na Jasnej Górze.

Andrzej Jerzy Papierowski, Jerzy Stefański, Płocczanie znani i nieznani. Słownik biograficzny, Płock 2002, s. 625–626; Józef Stanisław Płatek, O. Weloński Justyn 1831–1915, [w:] Dzieje paulinów XX wieku. Życie i działalność, Częstochowa 2003, s. 851–855; Michał Marian Grzybowski, Seminarium Duchowne w Połocku w czasach biskupa Jerzego Szembeka, „Studia Płockie” 1988, t. XXVI, s. 223–227.

Autor: → Andrzej Kuśnierczyk

Zobacz inne hasła z kategorii: → Osoby

Poprzednie hasło
→ Weksler Joachim Chaim

Następne hasło
→ Wenda Romuald

Ostatni Grosz... czytaj

Błeszno... czytaj

Dźbów... czytaj

Ostatnio dodane


Miejski Uniwersytet Powszechny

instytucja kulturalno-oświatowa utworzona w 1929 z inicjatywy częstochowskiego → Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Organizatorem był Wydział Oświaty i... więcej::

Zakład Freblowski Stanisławy Ligęzówny

w 1912 Stanisława Ligęzówna (Ligenzówna) podjęła starania o powołanie w Częstochowie kantoru pośrednictwa dla nauczycielek. Od tegoż roku pod nazwą... więcej::

Kościółek i szpital – przytułek św. Jakuba

wybudowane (kaplica była murowana, a przytułek drewniany) jako zespół szpitalny w 1586 z fundacji Jakuba Zalejskiego, pisarza celnego... więcej::

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka (ok. 1872–1929), działacz spółdzielczy i sportowy. Ur. w Moskwie, był synem Joela Wulfa i Dobry Elki z Wileńczyków. Chajutin do Częstochowy przybył... więcej::

Mamy
już:

800 haseł