Szpital Zakaźny im. Śniadeckich

Udostępnij

Szpital Zakaźny im. Śniadeckich, założony w połowie 1915 jako Szpital dla Chorych Zakaźnych przy ul. Jasnej 15 (Waszyngtona), w budynku wydzierżawionym od → Karola Kretera; dysponował wówczas 40 łóżkami. W 1919 tworzono oddział wenerologiczny dla mężczyzn. W 1921 został przeniesiony na ul. Miedzianą 27 (Sułkowskiego) u zbiegu z ul. Jasnogórską, w latach 20. szpitalem kierował Lucjan Kędzierski, pracowali tu felczer Gruszczyński i dziesięć osób personelu. Po 1925 szpital przeniesiono na ul. Ciemną (od 1932 ul. Chłopickiego 90/98) u zbiegu z ul. Dąbrowskiego 21. Szpital liczył 60 łóżek, usytuowany był w przystosowanym do celów szpitalnych parterowym dworku rodziny Zawadów (→ August, → Władysław i → Karol Zawadowie); wokół szpitala znajdowały się ogród warzywny (1 ha), klomby kwiatowe i park (2 ha) z ławkami oraz ogródki dziecięce z przyrządami do zabaw. W szpitalu leczono kobiety, mężczyzn i dzieci. Pracował tu jeden lekarz, będący jednocześnie naczelnym lekarzem szpitala; przynajmniej od 1927 do 1932 funkcję tę pełnił → Ignacy Koniecpolski. W skład personelu medycznego wchodzili jeszcze felczer i trzy pielęgniarki. W obsłudze szpitala pracowało 26 osób (administracja pralnia, kuchnia, obsługa w salach, krawcowa). W 1934–39 szpital był oddziałem → Szpitala Powszechnego Miejskiego. Od 1934 do 1951 szpitalem kierował doktor → Józef Secomski. W 1938–39 w szpitalu przeprowadzony został remont generalny. Od 1935, po zmianie w strukturze organizacyjnej szpitali częstochowskich, szpital zakaźny stał się oddziałem „C” → Szpitala Powszechnego Miejskiego. W czasie okupacji niemieckiej, w grudniu 1939, po wykryciu kilku przypadków duru brzusznego na terenie miasta, przy szpitalu zorganizowano kwarantannę, a we wrześniu 1940 otwarto zakład kąpielowy. W 1941 w obrębie szpitala zakaźnego utworzono oddział dla chorych na płuca, jego ordynatorem został doktor → Stanisław Szwedowski, później → Tadeusz Wiszniewski. Od 1945 szpital nadal był oddziałem Publicznego Miejskiego Szpitala Powszechnego. W 1951–61 placówką tą kierowała doktor → Irena Żółkowska-Moroz. W 1961–82 szpitalem (posiadającym adres: ul. Deglera 5) noszącym od 1980 imię Jędrzeja i Jana Śniadeckich), zarządzał z niezwykłą energią doktor → Henryk Wysocki. Placówka posiadała trzy budynki (140 łóżek); w pawilonie wybudowanym w końcu lat 60. umieszczony był oddział o charakterze obserwacyjno-rozpoznawczym, apteka i dwie dezynfektornie. Dwa pawilony w końcu lat 60. i początkach 70. wyremontowano. W II połowie lat 60. urządzono laboratorium analityczne i poradnię konsultacyjną po wirusowym zapaleniu wątroby. Przeprowadzono też modernizację oddziałów w budynku głównym (m.in. w 1981 rozpoczęto rozbudowę tegoż budynku i wkrótce ją zakończono) oraz w pawilonie mieszczącym oddział schorzeń jelitowych. W 1983 władze miejskie zamknęły szpital, a później przeniosły go do jednego z pawilonów (na 60 łóżek) → Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. Witolda Orłowskiego. Na potrzeby szpitala zakaźnego w pobliżu wzniesiono nowy budynek. Z braku funduszy na jego wykończenie przez wiele lat pozostawał on w stanie surowym. W 2004 po zmianach architektonicznych i niezbędnym przystosowaniu budynek stał się siedzibą Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Mieczysław Wyględowski, Almanach lekarzy Częstochowy, Częstochowa [2010], s. 381 (informacje w biogramach Henryka Wysockiego i Ireny Żółkowskiej-Moroz); Franciszek Sobalski, Szpitale Częstochowy w okresie II Rzeczypospolitej 1918–1939, „Ziemia Częstochowska” 2004, t. XXXI, s. 54, 55; Towarzystwo Lekarskie Częstochowskie. Jubileusz 75-lecia Szpitala Chirurgicznego im. L. Rydygiera w Częstochowie, Częstochowa 1988, s. 147, 148; – Stanisław Rybicki, Pod znakiem lwa i kruka. Fragmenty wspomnień z lat okupacji, wyd. II, Warszawa 1990, s. 61, 127; – „Goniec Częstochowski” 1915, nr 146, s. 3, 1919, nr 234, s. 3, 1920, nr 104, s. 3; „Życie Częstochowy” 1966, nr 300, s. 6, 1968, nr 224, s. 6, nr 226, s. 6, 1969, nr 175, s. 6; – Informator Powszechny Rzeczpospolitej Polskiej z. Kalendarzem na rok 1925, Warszawa 1925, s. 181; Informator handlowo-przemysłowy m. Częstochowy z rozkładem jazdy na 1928 rok, Częstochowa 1928, s. 25; Książka adresowa m. Częstochowy 1947, Częstochowa 1947, s. 40; Rocznik lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1933/34 rok, oprac. S. Konopka, Warszawa 1933, kolumna 99; Rocznik lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1938 rok, oprac. S. Konopka, Warszawa 1938, kolumna 82; Urzędowy spis lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych, Warszawa 1939; – informacje Jana Kosińskiego z Częstochowy; – materiały w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.

Autor: → Juliusz Sętowski

Ostatni Grosz... czytaj

Błeszno... czytaj

Dźbów... czytaj

Ostatnio dodane


Miejski Uniwersytet Powszechny

instytucja kulturalno-oświatowa utworzona w 1929 z inicjatywy częstochowskiego → Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Organizatorem był Wydział Oświaty i... więcej::

Zakład Freblowski Stanisławy Ligęzówny

w 1912 Stanisława Ligęzówna (Ligenzówna) podjęła starania o powołanie w Częstochowie kantoru pośrednictwa dla nauczycielek. Od tegoż roku pod nazwą... więcej::

Kościółek i szpital – przytułek św. Jakuba

wybudowane (kaplica była murowana, a przytułek drewniany) jako zespół szpitalny w 1586 z fundacji Jakuba Zalejskiego, pisarza celnego... więcej::

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka (ok. 1872–1929), działacz spółdzielczy i sportowy. Ur. w Moskwie, był synem Joela Wulfa i Dobry Elki z Wileńczyków. Chajutin do Częstochowy przybył... więcej::

Mamy
już:

800 haseł