Szpital im. Tytusa Chałubińskiego

Szpital im. Tytusa Chałubińskiego, utworzony w II połowie lat 30. jako Szpital Miejski Chorób Wewnętrznych w budynku przy ul. Bony 3 (później nr 1/3). W czasie okupacji niemieckiej w szpitalu tym mieściły się oddziały chirurgiczny i położniczy. Jesienią 1944 na żądanie Niemców budynek został im przekazany (zorganizowali w nim lazaret wojskowy), a oddziały szpitala przeniesiono do Szpitala dla Chorych Zakaźnych (→ Szpital Zakaźny im. Śniadeckich). Po styczniu 1945 w budynku funkcjonował szpital wojskowy dla żołnierzy Armii Czerwonej. W 1946 działały tu dwa oddziały → Publicznego Miejskiego Szpitala Powszechnego: skórno-weneryczny (którym kierował → Edward Borkowski) i chorób płucnych (kierowany przez → Bolesława Stypułkowskiego, ordynatorem był Bolesław Pokorny). Później uruchomiono oddział dziecięcy i pracownię histopatologiczną (od 1960). Od lat 60. funkcjonował oddział wewnętrzny (liczył 110 łóżek, w 1969 na kilka lat został podzielony na dwa oddziały), w tym czasie szpital dysponował dwoma budynkami (w końcu 1969 wybudowano dwukondygnacyjny obiekt, który połączył te dwa budynki). Do 1970 w szpitalu uruchomiono przychodnię kardiologiczną i elektrokardiogram, pracownię histopatologiczną i punkt krwiodawstwa. Powstały oddziały ginekologiczno-położniczy, pulmonologiczny (przeniesiony w latach 90. do → Szpitala im. L. Rydygiera. W budynku od początku lat 70. funkcjonował Zakład Opieki Zdrowotnej (ZOZ) nr 3 dla miasta Częstochowy (w jego struktury wchodziły przychodnie w mieście i podczęstochowskich gminach, po reorganizacji w 1975 placówki z terenu województwa częstochowskiego); dyrektorem ZOZ nr 3 był (przynajmniej do końca lat 80.) → Janusz Grzybowski. Lekarz ten kierował w 1968–97 oddziałem wewnętrznym szpitala, a w 1968–69 pracował jako pełniący obowiązki dyrektora szpitala, zaś w 1970–97 jako naczelny dyrektor szpitala. W 1995 w procesie komunalizacji mienia szpital stał się własnością miasta. Do 1999 był samodzielną jednostką. W 2000 wszedł w struktury Zespołu Szpitali Miejskich (przemianowanego w 2004 na Miejski Szpital Zespolony). Utworzono (w osobnym pawilonie) oddział psychiatryczny, otwarto poradnię zdrowia psychicznego (jako kontynuację najstarszej tego typu poradni w Częstochowie znajdującej się przy ul. Kopernika, wcześniej przy ul. Wiolinowej), funkcjonują poradnie diabetologiczna i dermatologiczna.

Mieczysław Wyględowski, Almanach lekarzy Częstochowy, Częstochowa [2010], (informacje przy biogramie Janusza Grzybowskiego), s. 123; – Stanisław Rybicki, Pod znakiem lwa i kruka. Fragmenty wspomnień z lat okupacji, wyd. II, Warszawa 1990, s. 292; – „Gazeta Częstochowska” 1960 (31 III–6 IV), s. 4; „Życie Częstochowy” 1969, nr 97, s. 6, nr 287, s. 6, 1970, nr 32, s. 6, 1988, nr 237, s. 8, nr 286, s. 8; – Informator przemysłowo-handlowy 1938, Częstochowa 1938; Książka adresowa m. Częstochowy 1947, Częstochowa 1947, s. 40; – materiały (informacje z Okręgowej Izby Lekarskiej) w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.