Strzelnica garnizonowa

Strzelnica garnizonowa, wybudowana w 1926 (kosztem ok. 280 tys. zł) w Aniołowie, przedmieściach Częstochowy (obecnie w granicach miasta), na terenie byłego poligonu wojsk rosyjskich (obecnie jest to teren → lasku aniołowskiego). Posiadała dziesięć żelbetonowych stanowisk strzeleckich (sześć karabinowych i cztery dla ciężkich karabinów maszynowych), urządzenia tarczowe i system tarcz, przed tarczami usypane były cztery poprzeczne ziemne wały. Można było strzelać na 25, 100, 200, 300 i 400 m. Od strony tarcz wały zaopatrzone były w trójkątne rowy z murowanymi schronami o żelazo-betonowych dachach, siedzeniach, wnękach na skrzynki oraz aparaty telefoniczne (którymi posługiwali się tarczowi). Wybudowano ziemny kulochwyt w postaci wału ochronnego (o długości ok. 150 m, wysokości 11 m oraz szerokości korony 2 m). Do 1939 strzelnica była użytkowana przez żołnierzy garnizonu częstochowskiego, bataliony Obrony Narodowej i latem przez członków Przysposobienia Wojskowego. Prowadzono tu strzelanie z karabinków, karabinów bojowych, ręcznych karabinów maszynowych i ciężkich karabinów maszynowych. W czasie okupacji 1939–45 używana przez armię niemiecką i pomocnicze jednostki ukraińskie. W 1945–62 strzelnica była użytkowana przez Ludowe Wojsko Polskie, później, do końca lat 60. odbywały się tu zawody strzeleckie (m.in. „O Srebrny Muszkiet”), zajęcia ze strzelania w ramach Przysposobienia Obronnego częstochowskich szkół średnich oraz szkolenia wojskowego studentów Politechniki Częstochowskiej. Teren strzelnicy, obecnie porośnięty drzewami, od 1995 jest własnością miasta.

Lech Mastalski, 7 Dywizja Piechoty w latach 1918–1939, Częstochowa 2012, s. 271, 272; – Aleksander Gąsiorski, Jan Dobrowolski, „27 pułk piechoty w Częstochowie”, s. 56, 57 (maszynopis w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego); – materiały w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.