Stanek Lucjan Piotr

Stanek Lucjan Piotr (1893–1975), oficer Wojska Polskiego, dowódca pułku. Ur. 18 X 1893 w Będzinie, był synem Wojciecha i Stefanii.

Stanek po 1914 służył w Legionie Puławskim, później w armii rosyjskiej. W 1918 podjął służbę w Wojsku Polskim (WP). W 1919–20 brał udział w wojnie z Rosją bolszewicką. Służył w 11 pułku piechoty. Od 1924 był zastępcą szefa oddziału IV Sztabu Generalnego. W 1925–27 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu studiów wojskowych dowodził batalionem 3 pułku piechoty Legionów. Stanek w 1929 w stopniu majora dyplomowanego objął po majorze Tadeuszu Dańcu stanowisko szefa sztabu → 7 Dywizji Piechoty w Częstochowie. W 1932–35 był w Sztabie Głównym WP. W 1933 otrzymał awans do stopnia podpułkownika. Do 1939 zajmował stanowisko dowódcy 33 pułku Strzelców Kurpiowskich. Wraz z pułkiem brał udział w wojnie 1939. Wzięty do niewoli niemieckiej, do 1945 przetrzymywany był w obozie jenieckim. Zm. 22 X 1975 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 35, rząd XII, grób nr 6. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari 5 klasy, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi.

W małżeństwie z Joanną Korzeniowską (ok. 1896–1997) miał córkę Hannę Danutę (1923–67) zamężną z Stanisławem Krajewskim, która w czasie okupacji niemieckiej przebywała w Częstochowie, uzyskała średnie wykształcenie na tajnych kompletach. W 1950 ukończyła Akademię Medyczną w Łodzi i pracowała jako dentystka. Była organizatorką i kierowniczką Centralnej Poradni Dentystycznej w Częstochowie.

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 285–286; – „Express Częstochowski” 1929, nr 154, s. 2; „Życie Częstochowy” 1967, nr 193, s. 5, nr 194, s. 6 (dotyczy córki, Hanny); – Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie, akt zgonu nr 1720/1975; – Lech Mastalski, Oficerowie 7 Dywizji Piechoty 1918–1939, Częstochowa 2004 (maszynopis); – odpis z inskrypcji nagrobnej.