Siennicki Antoni

Siennicki Antoni (1850–1926), działacz społeczny, charytatywny, członek Rady Miejskiej, ławnik miejski. Ur. 16 IV 1850 w Radomsku, był synem Wincentego i Marii z Gorzechowskich.

Siennicki ukończył gimnazjum rządowe w Piotrkowie. W 1909 był członkiem Rady Miejskiej w Częstochowie. Jako działacz związany z Narodową Demokracją, w 1907 był członkiem komitetu wyborczego narodowego w wyborach do II Dumy Państwowej. W czerwcu 1906 należał do założycieli na terenie miasta Towarzystwa Gimnastycznego → „Sokół”; po zawieszeniu tej organizacji przez władze rosyjskie był w 1911 współtwórcą Koła Gimnastycznego. W 1910 był też jednym z założycieli → Towarzystwa Rzemieślniczego im. S. Moniuszki. W 1909–10 wydawał pismo „Gazeta Częstochowska”. Jako działacz charytatywny Siennicki zaangażowany był w działalność Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan, → Schroniska im. Św. Antoniego. Dzięki jego zabiegom powstał częstochowski oddział → Towarzystwa Ochrony Kobiet (TOK), a w 1914 podległe Towarzystwu – „Ognisko Rodzinne”, które dawało schronienie młodym kobietom i przygotowywało je do pracy zawodowej; Siennicki kierował TOK i „Ogniskiem Rodzinnym” do 1922. Od 1913 zasiadał w Radzie Opiekuńczej Warsztatów Artystyczno-Rzemieślniczo-Ciesielsko-Stolarskich i Kamieniarskich. Był także przez szereg lat członkiem dozoru kościelnego parafii pw. św. Zygmunta; wyróżniał się aktywnością podczas wznoszenia kościoła pw. św. Rodziny, a w 1913 podarował na rzecz parafii pw. św. Zygmunta ziemię (296,06 prętów kwadratowych) na poszerzenie cmentarza Kule. Poza tym był członkiem zarządów: Częstochowskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu dla Przemysłu i Handlu oraz Częstochowskie → Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczędnościowego. Siennicki należał do ludzi zamożnych, jednak straty, jakie poniósł w czasie wojny 1914–18, spowodowały, że zmuszony był podjąć pracę zarobkową. W 1919–23 pracował jako referent Wydziału IV w Magistracie miasta Częstochowy. W okresie 15 III 1923–14 VI 1923 pełnił funkcję ławnika miejskiego. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, w 1922 wycofał się z działalności społecznej, a w 1923 z pracy zawodowej. Zm. 10 V 1926 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 19, rząd I, grób 2.

W małżeństwie z Julią z Borzęckich (1854–1927), działaczką społeczną, opiekunką w Schronisku dla Paralityków im. Św. Antoniego, przypuszczalnie nie miał dzieci.

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 275–276; Tomasz Mielczarek, Od „Monitora” do „Gońca Reklamowego”. Dzieje prasy częstochowskiej (1769–1994), Kielce 1996; – „Goniec Częstochowski” 1906, nr 78, s. 3, nr 117, s. 2, 1907, nr 26, s. 1, nr 77, s. 2, 1908, nr 84, s. 6, nr 334, s. 2, 1909, nr 21, s. 2, nr 136, s. 2, 1912, nr 91, s. 3, 1913, nr 110, s. 2, 1919, nr 274, s. 3, 1924, nr 59, s. 3, 1926, nr 107, s. 3 (wspomnienie); Handlowiec. Kalendarz dla spraw handlu i przemysłu m. Częstochowy na 1914 r., [Częstochowa 1914?], s. 290, 294, 298, 300, 310; – Archiwum Państwowe w Częstochowie, Akta miasta Częstochowy 27/8, t. II, k. 1423, 1424, Magistrat Częstochowy. 5026, s. 188, 202; Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie, Parafia św. Rodziny 1926, akt zgonu nr 265, k. 34; – odpis z inskrypcji nagrobnej.