Siemiatycki Ido Izaak

Udostępnij

Siemiatycki Ido Izaak (1892–1942), wydawca prasy, dziennikarz, redaktor. Ur. 27 VII 1892 w Łodzi.

Otrzymał wykształcenie ogólne, później ukończył szkołę dziennikarską we Wrocławiu. Pracował jako księgowy w fabryce Landaua i Bergmana w Częstochowie. Prowadził później (od ok. 1914) biuro korespondencyjne (przy II Alei 35, następnie przy I Alei 16, a w 1919 przy ul. Ogrodowej 2). Od 1925 był wydawcą i redaktorem prasy żydowskiej (w języku polskim) w Częstochowie. Od tr. kierował „Expressem Częstochowskim”, a w 1926–28 wydawał „Nowy Express Częstochowski” (redakcja znajdowała się przy II Alei 23), w 1927–28 był wydawcą miesięcznika „Prąd”. Wydawał „Echo Poranne”, w 1932–36 „Ostatnie Wiadomości Częstochowskie”, „Nasz Głos” (pismo wychodziło krótko, przez kilka miesięcy w 1934). Siemiatycki starał się nawiązywać kontakt z szerokimi kręgami czytelników, organizował konkursy, drukował rebusy i zadania. Zachęcał do pisania i publikowania młodych, dorastających autorów. W okresie wzmożenia nastrojów antysemickich wydawał w 1933 tygodnik „Polacy i Żydzi”, organ poświęcony zgodnemu współżyciu Polaków i Żydów oraz walce z nienawiścią rasową; pismo miało wielu czytelników polskich i żydowskich, jego redaktor prowadził polemiki z wychodzącą w Częstochowie → „Gazetą Narodową”. Starosta częstochowski tak scharakteryzował gazety Siemiatyckiego: „Pisma te o charakterze sensacyjnym, obliczonym jedynie na zyski, zamierają tak szybko, jak powstają”. Siemiatycki był szachistą, należał do najlepszych graczy wśród inteligencji żydowskiej, która spotykała się w klubie szachistów (przy al. Wolności, później przy I Alei 14). Siemiatycki, który świetnie władał językiem niemieckim (w mowie i piśmie), od początku okupacji niemieckiej prowadził przy I Alei 10 (?) biuro pisania podań w języku niemieckim, potrafił w podaniach przekonywać Niemców o nonsensowności oskarżeń, przyczyniając się do uwolnienia aresztowanych Żydów. Kierował też rozdzielnią gazet na terenie getta częstochowskiego. Podczas likwidacji getta (wrzesień – październik 1942), został deportowany (wraz z żoną i synem) do obozu zagłady w Treblince.

Jego żoną była częstochowianka, Felicja Fajgla z Wolfowiczów (1 IX 1892 Częstochowa – 1942 Treblinka), córka Jonasa, handlarza, i Chai z Rozenblatów. W małżeństwie z nią miał syna Januarego.

Żydzi częstochowscy. Słownik biograficzny, pod red. J. Sętowskiego, Częstochowa 2020.

Autor: → Wiesław Paszkowski

Zobacz inne hasła z kategorii: → Osoby

Ostatni Grosz... czytaj

Błeszno... czytaj

Dźbów... czytaj

Ostatnio dodane


Miejski Uniwersytet Powszechny

instytucja kulturalno-oświatowa utworzona w 1929 z inicjatywy częstochowskiego → Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Organizatorem był Wydział Oświaty i... więcej::

Zakład Freblowski Stanisławy Ligęzówny

w 1912 Stanisława Ligęzówna (Ligenzówna) podjęła starania o powołanie w Częstochowie kantoru pośrednictwa dla nauczycielek. Od tegoż roku pod nazwą... więcej::

Kościółek i szpital – przytułek św. Jakuba

wybudowane (kaplica była murowana, a przytułek drewniany) jako zespół szpitalny w 1586 z fundacji Jakuba Zalejskiego, pisarza celnego... więcej::

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka (ok. 1872–1929), działacz spółdzielczy i sportowy. Ur. w Moskwie, był synem Joela Wulfa i Dobry Elki z Wileńczyków. Chajutin do Częstochowy przybył... więcej::

Mamy
już:

800 haseł