Piekarski Antoni

Piekarski Antoni (1884–1933), pseudonim Piła. Działacz polityczny i związkowy, poseł do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. Ur. 13 VIII 1884 w Rajsku, powiat częstochowski, był synem Franciszka, bezrolnego chłopa, i Zofii z Rozpondków.

Piekarski jako kilkunastoletni chłopiec zmuszony był podjąć pracę zarobkową w jednej z fabryk w Częstochowie. Oprócz tego kształcił się o własnych siłach, bez pomocy nauczyciela. W połowie 1906 przystąpił do → Narodowego Związku Robotniczego (NZR); w roku następnym należał już do kierownictwa NZR w Częstochowie. Działał także w kole → Polskiej Macierzy Szkolnej. We wrześniu 1914 wraz z częstochowskim ugrupowaniem NZR poparł → Polską Organizację Narodową, uczestnicząc w prowadzonych przez to ugrupowanie na terenie Częstochowy działaniach propagandowych i werbunkowych na rzecz Legionów Polskich. 1 X 1914 zaciągnął się w Częstochowie do Legionów i służył w 1 pułku piechoty do 1 I 1915, kiedy to ze względu na chorobę serca został zwolniony z wojska. Po powrocie do Częstochowy ponownie podjął działalność w NZR i od 1916 wraz z → Józefem Zagórskim kierował tym ugrupowaniem w Częstochowie. W 1917 został członkiem wydziału Rady Narodowej w Częstochowie. W listopadzie 1918 brał udział w rozbrajaniu Niemców w Częstochowie, następnie z ramienia NZR został członkiem Częstochowskiej Rady Robotniczej. W 1919 z ramienia Narodowego Komitetu Wyborczego Robotniczo-Włościańskiego Piekarski współtworzył, a później brał udział w pracach Komitetu Obrony Lwowa i Kresów Wschodnich. W tr. z listy Centralnego Narodowego Komitetu Wyborczego Robotniczo-Włościańskiego wszedł do Sejmu Ustawodawczego. Był członkiem klubu poselskiego NZR, od 1920 → Narodowej Partii Robotniczej (NPR), uczestniczył w pracach komisji rolniczej, wielokrotnie też zabierał głos na forum sejmowym; m.in. w marcu 1919 wraz z posłem J. Zagórskim zgłosił wniosek w sprawie budowy szpitala w Częstochowie oraz przekazania budynku tzw. → Domu Księcia na szpital miejski. Na XVII Zjeździe NZR (22 V 1920 w Warszawie) został wybrany do Rady Głównej NZR, a następnie do Komitetu Wykonawczego tej partii. Na kolejnym zjeździe NZR (22 V 1920 w Warszawie) Piekarski był jednym z przeciwników zjednoczenia NZR z Narodowym Stronnictwem Robotniczym „Jedność”. Podczas I Kongresu NPR został wybrany do Rady Naczelnej nowo utworzonej partii. W 1919–20 dość często przyjeżdżał do Częstochowy. W końcu 1919 z jego inicjatywy w → Hucie „Częstochowa” w Rakowie k. Częstochowy został utworzony Związek Zawodowy Żelazny Polski. Na terenie miasta i powiatu częstochowskiego Piekarski brał udział w wiecach NZR (później NPR), spotkaniach z wyborcami, na których składał sprawozdania z prac Sejmu, aktualnej polityki państwa, omawiał sprawy związane z aprowizacją, robotami publicznymi, pomocą dla bezrobotnych. Podczas wojny z Rosją bolszewicką Piekarski 24 VIII 1920 przemawiał w Częstochowie na wiecu Ludowego Komitetu Niesienia Pomocy Armii, wzywając do wstępowania do pułków ochotniczych → Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Od 1922 kierował pracami organizacji częstochowskich NPR. W 1925 z listy NPR i Zjednoczenia Zawodowego Polskiego wszedł do Rady Miejskiej. Po przewrocie majowym 1926 w wyniku rozłamu w NPR, wraz z większością członków tejże partii, którzy opowiedzieli się za Piłsudskim, znalazł się w NPR-Lewicy. Wraz z Józefem Ślęzakiem kierował oddziałem częstochowskim tejże partii. W 1928 przystąpił do → Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) dawnej Frakcji Rewolucyjnej, skąd następnie odszedł i wraz z grupą działaczy w marcu 1930 powołał Narodową Partię Socjalistyczną. Partia ta istniała jednak dość krótko. W II połowie 1930 Piekarski wstąpił do Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR), rozpoczynając także działalność w Związku Związków Zawodowych (ZZZ), prosanacyjnej organizacji związkowej. W latach następnych pełnił funkcję prezesa Rady Okręgowej ZZZ w Częstochowie. W 1930 kandydując do Sejmu z listy BBWR ponownie został posłem. W Sejmie był członkiem Parlamentarnej Grupy Robotniczej BBWR. W 1932–33 pełnił funkcję wiceprezesa Rady Powiatu BBWR w Częstochowie. Piekarski pracował jako urzędnik w → Powiatowej Kasie Chorych (PKCh) w Częstochowie. Należał do zarządu (od 1926 był wiceprezesem) oddziału częstochowskiego Związku Strzeleckiego. Zm. 10 XI 1933 w Częstochowie i został pochowany na cmentarzu Kule, w kwaterze 25, rząd XI, grób nr 6 (przy al. Matki Boskiej Bolesnej). Odznaczony Krzyżem Niepodległości (1932).

W małżeństwie ze Stefanią Różewicz (1886–1974) miał czworo dzieci: Helenę (1909–1988), Mieczysława Tadeusza (1910–1945), absolwenta Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie, Juliusza (1916–1980), Barbarę (1918–1994).

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 232–233; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, red. naukowa J.M. Majchrowski przy współpracy G. Mazura i K. Stepana, Warszawa 1994, s. 394 (tu fotografia); Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku, Poznań 1920, s. 173, 174 (fotografia), 278; – Teresa Monasterska, Narodowy Związek Robotniczy 1905–1920, Warszawa 1973, s. 240, 375, 380–382, 391; Henryk Przybylski, Chrześcijańska Demokracja i Narodowa Partia Robotnicza w latach 1926–1937, Warszawa 1980, s. 51; – „Dziennik Zarządu miasta Częstochowy” 1926, nr 9, s. 48; „Front Robotniczy” 1933, nr 6, s. 1, nr 22, s. 12, nr 23, s. 1; „Gazeta Radomszczańska” 1930, nr 46, s. 3; „Głos Pracy” 1919, nr 3, s. 3, nr 40, s. 3, „Głos Robotnika” 1921, nr 284, s. 2, 1922, nr 228, s. 3; „Głos Wolności” 1923, nr 47, s. 3; „Goniec Częstochowski” 1917, nr 84, s. 2, nr 94, s. 3, 1918, nr 252, s. 3, nr 260, s. 3, 1919, nr 9, s. 4, nr 55, s. 2–3, nr 112, s. 2, nr 191, s. 2, nr 202, s. 3, 1920, nr 167, s. 3, 1926, nr 233, s. 5; „Ilustrowany Express Częstochowski” 1932, nr 29, s. 3; „Sprawa Robotnicza” 1919, nr 20, s. 4, nr 25, s. 4, nr 41, s. 3, 1920, nr 23, s. 1; – Archiwum Państwowe w Częstochowie, Magistrat Częstochowy 5223, k. 196, Centralne Archiwum Wojskowe, Akta Krzyża Niepodległości, t. 79.