Piaścik Jan Demetriusz

Udostępnij

Piaścik Jan Demetriusz (1899–1984), pseudonim Piast (w 1917–18), Borzeja (w 1940–45), członek Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), urzędnik, działacz społeczny i niepodległościowy. Ur. 22 XII 1899 w Częstochowie, był synem Aleksandra i Marii ze Słodzińskich.

Mieszkał w Częstochowie. W 1917–18 pracował w biurze pocztowym, później był magazynierem w fabryce. Od 1915 należał do harcerstwa, w 1917–18 był członkiem POW. W listopadzie 1918 brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich. Od tr. w Wojsku Polskim, jako żołnierz 27 pułku piechoty w 1918–19 walczył na froncie ukraińskim. Od lipca 1919 do 10 XI 1920 w szeregach 24 pułku piechoty brał udział w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. W I połowie 1921 służył w szwadronie zapasowym 4 pułku strzelców konnych. Zwolniony w tr. z wojska, pracował jako kasjer w wydziale finansowym zarządu miasta Częstochowy. Należał do oddziału częstochowskiego → Związku Ochotników Armii Polskiej; był komendantem placówki nr 1 – Śródmieście, przez jakiś czas pełnił funkcję wiceprezesa tegoż Związku, zasiadał też w zarządzie powiatowym → Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. We wrześniu 1939 wraz z kilkoma mężczyznami przedostał się na wschód Polski. Dotarł w okolice Zaleszczyk, próbując przejść granicę z Rumunią. Wobec zamknięcia granicy przez Sowietów, powrócił do Częstochowy. Ponownie podjął pracę w Zarządzie Miasta. Do jego zadań należało odbieranie korespondencji adresowanej do policji niemieckiej. Przeglądając listy, z własnej inicjatywy (nie był jeszcze w konspiracji), niszczył (później razem z kolegą, Iwaniukiem) donosy kierowane do władz niemieckich. Będąc w kontakcie z osobami pracującymi w biurze adresowym, wystawiał dokumenty ludziom zagrożonym aresztowaniem. Od maja 1940 należał do Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej (ZWZ-AK); m.in. brał udział w szkoleniach wojskowych, kolportował prasę podziemną, przekazywał zapomogi rodzinom osób zamordowanych przez Niemców. W 1939–42 przechowywał sztandar Związku Ochotników Armii Polskiej. Po 1945 nadal pracował jako kasjer w Zarządzie Miasta, działał też społecznie; m.in. był przewodniczącym komitetu rodzicielskiego Liceum i Gimnazjum Mechanicznego, od 1948 członkiem Rad Opiekuńczych przy szkołach zawodowych. Zm. 17 X 1984 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu św. Rocha w sektorze 24, rząd 14, grób nr 13. Odznaczony Medalem Niepodległości (1938), Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–21, Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, Brązowym Krzyżem Zasługi (1938).

W małżeństwie z Marią Szwabską miał syna Andrzeja, który zginął w 1945 od wybuchu znalezionego pocisku.

Jan Piaścik, Wspomnienia z czasów okupacji hitlerowskiej (maszynopis w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego), s. 1–5; – Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie , akt zgonu nr 2340/1984; – relacje członków rodziny Jeżów z Częstochowy.

Autor: → Juliusz Sętowski

Zobacz inne hasła z kategorii: → Osoby

Poprzednie hasło
→ Pęczalski Henryk

Następne hasło
→ Piekarski Antoni

Ostatni Grosz... czytaj

Błeszno... czytaj

Dźbów... czytaj

Ostatnio dodane


Miejski Uniwersytet Powszechny

instytucja kulturalno-oświatowa utworzona w 1929 z inicjatywy częstochowskiego → Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Organizatorem był Wydział Oświaty i... więcej::

Zakład Freblowski Stanisławy Ligęzówny

w 1912 Stanisława Ligęzówna (Ligenzówna) podjęła starania o powołanie w Częstochowie kantoru pośrednictwa dla nauczycielek. Od tegoż roku pod nazwą... więcej::

Kościółek i szpital – przytułek św. Jakuba

wybudowane (kaplica była murowana, a przytułek drewniany) jako zespół szpitalny w 1586 z fundacji Jakuba Zalejskiego, pisarza celnego... więcej::

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka (ok. 1872–1929), działacz spółdzielczy i sportowy. Ur. w Moskwie, był synem Joela Wulfa i Dobry Elki z Wileńczyków. Chajutin do Częstochowy przybył... więcej::

Mamy
już:

800 haseł