Miejski Stadion Lekkoatletyczny

Miejski Stadion Lekkoatletyczny, teren pomiędzy ulicami Dąbrowskiego i Kilińskiego, na którym położony jest stadion, od 1907 przylegał do zespołu budynków zwanych → koszarami Zawady; zostały wzniesione przez właściciela pobliskiego zakładu ogrodniczego → Karola Zawadę. Od 1914 do 1916 koszary stały opuszczone. Plac apelowy wykorzystywany był wówczas do rozgrywania spotkań piłkarskich. Niektóre z nich przyciągały rzesze kibiców, np. we wrześniu 1915 rozegrano tu mecz pomiędzy drużyną Czenstochovia I i zespołem złożonym z pracowników fabryki włókienniczej Peltzerów. Dochód ze sprzedaży biletów miał zasilić kuchnię nr 3 → Doraźnej Pomocy. W początkach lat 20. plac przy koszarach → 27 pułku piechoty (27 pp) służył do treningów (obok innych boisk) Częstochowskiemu Klubowi Sportowemu → Orlęta; ćwiczyły tu sekcje piłkarska i lekkoatletyczna. Boisku usytuowanemu przy koszarach charakteru obiektu sportowego z prawdziwego zdarzenia nadała dopiero działalność → Wojskowego Klubu Sportowego (WKS) 27 pp. Wśród ośmiu sekcji prowadzonych przez ten klub, najważniejszą była lekkoatletyczna. WKS 27 pp był organizatorem licznych zawodów sportowych, np. 24 VI 1923 na wspomnianym obiekcie został rozegrany miting lekkoatletyczny, w którym rywalizowało (w dwunastu konkurencjach) siedem częstochowskich klubów; klub wielokrotnie był gospodarzem rozgrywanych co roku mistrzostw lekkoatletycznych → 7 Dywizji Piechoty. Podczas okupacji niemieckiej, w 1941–1945, koszary Zawady wraz z przylegającym do nich placem apelowym i stadionem sportowym były ogrodzone drutem kolczastym. Niemcy urządzili tu → Stalag 367 Nordkaserne – obóz jeniecki, w którym od 1941 przetrzymywano żołnierzy sowieckich, a od 1943 włoskich. W październiku 1946 Zarząd miasta Częstochowy przekazał teren (w długoletnią bezpłatną dzierżawę) Międzyszkolnemu Klubowi Sportowemu → Legion. Od tej pory, głównie siłami młodzieży tegoż klubu, a od 1948 (po połączeniu Legionu z → Częstochowskim Klubem Sportowym) Koła Sportowego → Brygada starano się doprowadzić do użytku zdewastowany przez wojnę obiekt. Z kasy klubu przeznaczono na ten cel znaczne sumy. W 1949 i 1950 młodzież (niezrzeszona w żadnym klubie) organizowała na bieżni stadionu wyścigi motocyklowe. W 1956 po licznych reorganizacjach i zmianach strukturalnych w sporcie częstochowskim gospodarzem obiektu stał się Częstochowski Klub Sportowy → Budowlani. Klub był wielosekcyjny, dopiero u progu lat 60. zaczęła dominować w nim lekkoatletyka. W 1962–66 doszło do gruntownego remontu stadionu, przebudowa została wykonana według projektu i pod nadzorem inż. Henryka Sącińskiego, lekkoatlety, później działacza klubu. Wykonano bieżnię szutrowo-żwirową, skocznie i rzutnie, a także boiska do gier zespołowych – siatkówki i koszykówki, wybudowano trybuny dla 3 tysięcy osób. Posadzono przy tym kilkanaście tysięcy krzewów i drzewa. Połowa prac została wykonana w czynie społecznym; pomagały częstochowskie zakłady: m.in. Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego, Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego, Zarząd Zieleni Miejskiej. Kolejna modernizacja stadionu miała miejsce w 1999–2000; odwodniono wówczas płytę boiska, zbudowano tartanową bieżnię (6–torową i sprinterską 8–torową), powstało zaplecze z natryskami, szatniami i pomieszczeniami gospodarczymi. Stadion uzyskał certyfikat Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, wkrótce stał się obiektem administrowanym przez → Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. Odbywa się tu szereg imprez sportowych i rekreacyjnych, począwszy od zawodów szkolnych, aż do mitingów, w których biorą udział gwiazdy światowej lekkoatletyki (Memoriał → Artura Szymy i → Artura Ociepy). Na stadionie trenują lekkoatletki i lekkoatleci Częstochowskiego Klubu Sportowego Budowlani, Towarzystwa Lekkoatletycznego Orlęta, zawodniczki i zawodnicy rugby, a także osoby ćwiczące rekreacyjnie.

Janusz Pawlikowski, Kalendarium częstochowskie czyli wybór dat z historii miasta i jego mieszkańców od roku 1220, Częstochowa 2001, s. 92; – Daniel Bakota, Sport w województwie częstochowskim w latach 1975–1998, Częstochowa 2013, s. 121; Aleksander Gąsiorski, Politechnika Częstochowska 1949–1999. Od Szkoły Inżynierskiej w Częstochowie do Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 1999, s. 178; Lech Mastalski, 7 Dywizja Piechoty w latach 1918–1939, Częstochowa 2012, s. 324, 327; Jan Nowak, „Ruch sportowy w Częstochowie (1887–1937)”, Wrocław 1973 (maszynopis w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego), s. 144, 159, 161; Janusz Wróbel, Marek Wójcik, Monografia 70 lat Częstochowskiego Klubu Sportowego „Budowlani”, Częstochowa 1992, s. 14, 15; – „Głos Narodu” 1946, nr 240, s. 5; „Goniec Częstochowski” 1915, nr 224, s. 2; „Życie Częstochowy” 1948, nr 227, s. 6, 1966, nr 121, s. 6; – materiały w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.