Limbach Saturnin Szczepan

Limbach Saturnin Szczepan (1907–1984), szachista, problemista szachowy, dziennikarz Ur. 26 XII 1907 we Lwowie, był synem Saturnina i Hermenegildy z Niewrzałkiewiczów.

Limbach ukończył gimnazjum im. S. Batorego we Lwowie, po czym studiował prawo na tamtejszym Uniwersytecie Jana Kazimierza. Po studiach pracował we Lwowie jako urzędnik skarbowy. Od połowy lat 20. jako publicysta szachowy współpracował we Lwowie z miesięcznikiem „Szachy”, później „Polskim Zadaniowcem”, prowadził także działy szachowe w „Dzienniku Ludowym”, „Słowie Polskim”. Od 1925 był członkiem Lwowskiego Klubu Szachowego, a od 1930 Klubu „Hełm”. W 1926 był współorganizatorem Polskiego Związku Zadaniowego (w którym pełnił funkcję sekretarza). W 1933 przeniósł się do Sambora, gdzie zorganizował Samborski Klub Szachowy. Na początku lat 30. wystąpił w pierwszych drużynowych mistrzostwach Europy dla rozwiązujących zadania szachowe. W czasie radzieckiej okupacji Lwowa w marcu 1941 wystąpił w mistrzostwach Lwowa. Podczas okupacji niemieckiej Lwowa wydawał konspiracyjnie czasopismo dla problemistów szachowych „Zadaniowiec”. W 1941–44 pracował jako sprzedawca w sklepie spożywczym. Od 1945 służył w szeregach I Armii Ludowego Wojska Polskiego; przeszedł szlak bojowy aż do Berlina, później w stopniu kapitana walczył z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii w okolicach Hrubieszowa. Jesienią 1945 osiadł w Częstochowie. Pracował krótko w zakładach włókienniczych „Union Textile” (później „Elanex”). Od tr. jako dziennikarz zatrudniony był w redakcji → „Głosu Narodu”, następnie w częstochowskiej redakcji „Trybuny Robotniczej”. Od 1957 pracował w „Gazecie Częstochowskiej”. W prasie pisywał głównie o szachach. W Częstochowie przy dzienniku „Głos Narodu” założył miesięcznik „Szachy”. Publikował zadania szachowe w wielu fachowych periodykach świata. W ostatnich latach życia skupił się wyłącznie na problemistyce szachowej. Opublikował przeszło 5 tys. zadań, z których wiele uzyskało najwyższe miejsca w międzynarodowych konkursach. Dwukrotnie (1980, 1981) zdobywał mistrzostwo Polski. Limbach był szkoleniowcem, prowadził działy szachowe w krajowych pismach. W „Gazecie Częstochowskiej” zamieścił ponad 3 tys. zadań, ułożonych przez najlepszych problemistów świata. W 1956 uzyskał tytuł sędziego międzynarodowego. Od 1949 należał do kierownictwa Polskiego Związku Szachowego; pracował w komisji problemowej, był honorowym członkiem Związku. Od 1945 należał do Częstochowskiego Klubu Szachowego. Zm. 11 XII 1984 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 97, rząd V, grób nr 7. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Złotą Odznaką „Zasłużony w rozwoju województwa częstochowskiego”, złotym medalem „Italia Scach”.

W małżeństwie z Władysławą Potrzebnicką (ok. 1917–93) miał trzech synów: Janusza (1941–), pedagoga, kuratora oświaty i wychowania w Częstochowie, Andrzeja, inżyniera, zastępcę prezesa Spółdzielni Pracy „Postęp” w Częstochowie, Mariusza, informatyka, oraz córkę Grażynę, pedagoga.

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 171; Słownik biograficzny ludzi związanych z książką w regionie częstochowskim (W. Mielczarek) (maszynopis w zbiorach Miejskiej Biblioteki Publicznej w Częstochowie); Tadeusz Wolsza, Arcymistrzowie, mistrzowie, amatorzy. Słownik biograficzny szachistów polskich, t. IV, Warszawa 2003, s. 71–76 (tu fotografia); – Tomasz Mielczarek, Od „Monitora” do „Gońca Reklamowego”. Dzieje prasy częstochowskiej (1769–1994), Kielce 1996; – „Życie Częstochowskie” 1984, nr 298, s. 8; – informacje syna, Janusza Limbacha z Częstochowy; – odpis z inskrypcji nagrobnej.