Łazarczyk Bolesław

Łazarczyk Bolesław (1909–1987), kolarz, trener kolarstwa. Ur. 3 V 1909 w Częstochowie, był synem Józefa i Joanny (nieustalonej z nazwiska), bratem Edwarda (–1938), kolarza, który m.in. w 1934 był wicemistrzem Częstochowy.

Łazarczyk kolarstwem zainteresował się w 1924, wcześniej grał w piłkę nożną. Po dwóch latach treningów kolarskich osiągnął pierwszy sukces: w 1926 podczas mistrzostw Częstochowy juniorów rozgrywanych na torze kolarskim Klubu Ogólnosportowego → „Victoria” (funkcjonującym w 1924–33 przy ul. Dąbrowskiego w ogrodach Barylskich), zdobył I miejsce. Później jako zawodnik „Victorii” startował (wielokrotnie na własny koszt) w wyścigach w Częstochowie, Łodzi, Kielcach, Krakowie. Do 1934 zdobywał siedmiokrotnie mistrzostwo Częstochowy, a w 1929–39 również siedmiokrotnie był mistrzem województwa kieleckiego w wyścigach szosowych. W 1932–33 odbywał służbę wojskową. W 1934 osiągnął bodajże największe sukcesy sportowe: zdobył wicemistrzostwo Polski w wyścigu przełajowym Częstochowa–Kielce, zorganizowanym przez Polski Związek Towarzystw Kolarskich, a w międzynarodowym wyścigu szosowym w Katowicach zajął III miejsce. W 1936 wywalczył VIII miejsce w mistrzostwach Polski w indywidualnej jeździe na czas na trasie Warszawa–Radom–Warszawa. Po zakończeniu II wojny światowej nadal uprawiał kolarstwo. W 1945 zwyciężył w wyścigu szosowym na dystansie 50 km, a w 1947 zdobył górskie mistrzostwo Polski. Wielokrotnie uczestniczył w wyścigu Tour de Pologne. W 1948, po zajęciu VI miejsca w wyścigu przełajowym mistrzostw Polski, został powołany do kadry narodowej i w reprezentacji Polski II brał udział w I Wyścigu Pokoju Warszawa–Praga–Warszawa. Po tych zawodach zakończył karierę sportową, poświęcając się pracy trenerskiej; był wychowawcą młodych kolarzy „Victorii”, m.in. Zbigniewa Komperta i Zenona Lecińskiego. Od 1945 prowadził zakład wulkanizacyjny przy ul. Narutowicza 61 (Krakowska). Zm. 20 II 1987 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 84, rząd XI, grób nr 3.

Jego żoną była Irena Lichniowska.

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 177; Eligiusz Małolepszy, Kultura fizyczna i przysposobienie wojskowe w Częstochowie i powiecie częstochowskim w latach 1918–1939, Częstochowa 1996; – Przewodnik po Jasnej Górze, Częstochowie i okolicy, Częstochowa 1946, s. 22; – „Gazeta Częstochowska” 1999, nr 8, s. 10; „Życie Częstochowy” 1948, nr 96, s. 3, 1955, nr 160, s. 4, nr 166, s. 4, nr 196, s. 4, 1977, nr 113, s. 10; – Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie, akt zgonu nr 497/1987; – odpis z inskrypcji nagrobnej.