Kron Edmund

Udostępnij

Kron Edmund (1901–1976), pseudonim Karski, aktor, reżyser, dyrektor teatru, radny miejski. Ur. 16 XI 1901 w Podwołoczyskach k. Tarnopola, był synem Michała i Joanny.

Debiutował jako aktor w zespole Jana Otrembskiego w Inowrocławiu. Występował w Grudziądzu pod pseudonimem Karski (za dyrekcji H. Czarneckiego). W latach 30. prowadził teatr robotniczy w zakładzie Scheiblera i Grohmana w Łodzi. W czasie okupacji był urzędnikiem tejże firmy w Warszawie. Po wojnie pracował w administracji Teatru Wojska Polskiego w Łodzi; od 1949 należał do zespołu Teatrów Dramatycznych w Szczecinie, jako aktor i dyrektor administracyjny, w 1950 zadebiutował jako reżyser (Pan inspektor przyszedł). W 1951–62 był dyrektorem Teatru im. Mickiewicza w Częstochowie. Pełnił mandat radnego miasta Częstochowy, przewodniczył Komisji Kultury Miejskiej Rady Narodowej w Częstochowie. Za jego dyrekcji wybudowano Dom Aktora w Częstochowie przy ul. Dąbrowskiego 65 (była to pierwsza tego typu placówka w Polsce). Uznawany za jednego z najlepszych dyrektorów w historii częstochowskiego teatru; w programie repertuarowym dbał o inscenizacje z repertuaru klasycznego i romantycznego, wprowadził na stale do repertuaru sztuki dla dzieci i młodzieży. Dużo reżyserował (m.in. spektakle: Wesele Figara, Konfederaci barscy, Maria Stuart, Tramwaj zwany pożądaniem). Jako aktor występował rzadko, zagrał m.in. Chłopickiego w Warszawiance (1957), Króla Fezu w Księciu Niezłomnym, tytułowego bohatera w Otellu (1960), Sieriebriakowa w Wujaszku Wani (1962), Podkomorzego w Powrocie posła (1963). W 1962–63 był dyrektorem Teatru Nowego w Zabrzu, w 1964–68 dyrektor Wojewódzkiej Agencji Imprez Artystycznych w Katowicach. W Częstochowie obchodził jubileusz 35-lecia pracy scenicznej (4 VI 1960 rolą w Otellu) i 45-lecia (3 VI 1968 – Nieznajomy w Maskaradzie M. Lermontowa). Zm. 18 X 1976 w Warszawie, pochowany został na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie w sektorze 9, rząd 1, grób nr 9.

W małżeństwie z Marią z Mazurków miał syna Gustawa (ur. 1930), aktora teatralnego i filmowego.

Cmentarz św. Rocha w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, pod red, J. Sętowskiego, Częstochowa 2012, s. 114–115; Słownik biograficzny teatru polskiego 1900–1980, t. II, Warszawa 1994, s. 354; Ewa i Mirosław Zwolińscy, Słownik biograficzny regionu częstochowskiego, t. I, Częstochowa 2002, s. 131–32.

Autor: → Andrzej Kuśnierczyk

Zobacz inne hasła z kategorii: → Osoby

Poprzednie hasło
→ Kramy z dewocjonaliami

Następne hasło
→ Krwawy poniedziałek

Ostatni Grosz... czytaj

Błeszno... czytaj

Dźbów... czytaj

Ostatnio dodane


Miejski Uniwersytet Powszechny

instytucja kulturalno-oświatowa utworzona w 1929 z inicjatywy częstochowskiego → Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Organizatorem był Wydział Oświaty i... więcej::

Zakład Freblowski Stanisławy Ligęzówny

w 1912 Stanisława Ligęzówna (Ligenzówna) podjęła starania o powołanie w Częstochowie kantoru pośrednictwa dla nauczycielek. Od tegoż roku pod nazwą... więcej::

Kościółek i szpital – przytułek św. Jakuba

wybudowane (kaplica była murowana, a przytułek drewniany) jako zespół szpitalny w 1586 z fundacji Jakuba Zalejskiego, pisarza celnego... więcej::

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka

Chajutin (Hajutin) Szymon Szmerka (ok. 1872–1929), działacz spółdzielczy i sportowy. Ur. w Moskwie, był synem Joela Wulfa i Dobry Elki z Wileńczyków. Chajutin do Częstochowy przybył... więcej::

Mamy
już:

800 haseł