Kolin (do 1933 Kohn i Kon, później Kon-Kolin, następnie Kolin) Stefan

Kolin (do 1933 Kohn i Kon, później Kon-Kolin, następnie Kolin) Stefan (1884–1948), lekarz, współwłaściciel kliniki, ordynator szpitala, oficer Wojska Polskiego, działacz społeczny. Ur. 10 I 1884 w Nasielsku, był synem → Edwarda Kohna i Augusty z Prentkich, bratem → Wacława Konara i → Norberta Kona.

Ukończył rosyjskie Gimnazjum Męskie w Częstochowie. Studiował medycynę na rosyjskim Uniwersytecie Warszawskim; jako student należał do stowarzyszenia patriotycznego „Spójnia”. W 1905 usunięty z uczelni za udział w walce o szkołę polską. W 1908 ukończył medycynę na Uniwersytecie Wrocławskim, następnie złożył egzamin państwowy w Charkowie. Wykonywał prywatną praktykę lekarską jako akuszer-ginekolog w gabinecie przy II Alei 31. W 1912–14 prowadził wraz z doktorem Stanisławem Nowakiem klinikę ginekologiczno-położniczą przy ul. Teatralnej 14 (Kościuszki). 14 XI 1918 w Częstochowie zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego; służył w stopniu kapitana lekarza w 26 pułku piechoty, 7 pułku artylerii polowej i 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych, brał udział w wojnie z bolszewikami. W 1913–39 kierował oddziałem ginekologicznym Szpitala Towarzystwa Dobroczynności dla Żydów (TDdŻ). Od 1923 był też lekarzem i kierownikiem Ośrodka Zdrowia Towarzystwa Ochrony Zdrowia Ludności Żydowskiej (TOZ); tam od 1936 kierował przychodnią dla kobiet ciężarnych. Od II połowy lat 20 zasiadał w zarządzie oddziału częstochowskiego TOZ. W 1925 był współorganizatorem, a od 1926 wiceprezesem Częstochowskiego Towarzystwa Przeciwgruźliczego. Z ramienia oddziału częstochowskiego Warszawskiego Towarzystwa Higienicznego, a także TOZ wygłaszał odczyty o ochronie zdrowia. Pełnił funkcję prezesa TOZ oraz członka zarządu Towarzystwa Lekarskiego Częstochowskiego. W latach 30. zasiadał w zarządzie TDdŻ. Należał do zarządów: obwodu Ligi Obrony Powietrznej Państwa oraz Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. Pełnił funkcję prezesa honorowego oddziału częstochowskiego Związku Żydowskich Uczestników Walk o Niepodległość Polski. Był współautorem tekstów (wraz z P. Szmulewiczem) w Czenstochower Jidn [Żydzi częstochowscy] (Nowy Jork 1947). Po 1945 (?) wyjechał do Paryża, gdzie mieszkała jego siostra Jadwiga, zamężna z Eugeniuszem Zakiem. Zm. w końcu września 1948 w Paryżu.

Jego żoną była Erna z domu Tempel (1890–), która w czasie I wojny światowej pracowała społecznie w kuchni nr 2 sekcji żydowskiej Doraźnej Pomocy. W latach 30. prowadziła w Ostrowach (Blachownia) ośrodek kolonijny częstochowskiego TOZ. W małżeństwie z nią miał córkę Helenę Lilę (1923–).

Materiały zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.