Folfasiński Sławomir Franciszek

Folfasiński Sławomir Franciszek (1912–89), pseudonim Swan. Dziennikarz, literat, historyk, radny Miejskiej Rady Narodowej w Częstochowie. Ur. 3 XII 1912 w Krakowie, był synem Teofila, aptekarza, i Zofii z Wigurskich.

Folfasiński dzieciństwo spędził w Brzesku Nowym k. Krakowa, skąd w 1923 wraz z matką przeniósł się do Częstochowy. W 1923–31 uczył się w I Państwowym Gimnazjum im. H. Sienkiewicza, a w 1931–32 w II Państwowym Gimnazjum im. R. Traugutta. Studiował w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie, następnie na Wydziale Filozoficzno-Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie od września do końca 1938 pracował jako nauczyciel w szkole prowadzonej przez matkę. W 1941–45 pracował w archiwum Zarządu Miejskiego w Częstochowie. Pod koniec okupacji współpracował z podziemną Miejską Radą Narodową (MRN); brał udział w redagowaniu „Biuletynu Rady Narodowej Miasta Częstochowy”. Od 1945 należał do → Polskiej Partii Robotniczej, a po 1948 do → Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1945 rozpoczął pracę w dzienniku → „Głos Narodu”; był sekretarzem redakcji, później redaktorem naczelnym. Po przekształceniu tegoż dziennika w → „Życie Częstochowy”, w 1947–73 pracował tam jako kierownik redakcji. Swoje artykuły i utwory literackie publikował też w „Odrodzeniu”, „Przemianach”, „Prasie Polskiej”. „Poglądach”, „Problemach”, „Szpilkach”. W 1975 wydał zbiór pt. Polskie zagadki ludowe. Ponadto był autorem licznych słuchowisk radiowych. Opublikował szereg artykułów dotyczących historii i kultury regionu częstochowskiego, m.in. w → „Ziemi Częstochowskiej”, → „Almanachu Częstochowy”, a najwięcej w → „Nad Wartą” (dodatku do → „Gazety Częstochowskiej”). Folfasiński był po 1945 współorganizatorem częstochowskiego oddziału Związku Literatów Polskich oraz oddziału → Polskiego Towarzystwa Historycznego. Od 1958 przez kilka kadencji był członkiem Miejskiej Rady Narodowej; przewodniczył komisji zdrowia i opieki społecznej, później komisji kultury. Jedną z jego licznych pasji było szaradziarstwo. Zginął w wypadku 24 X 1989 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 56, rząd VI–VII, grób nr 1. Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz nagrodą im. Karola Miarki.

Jego żoną była Irena Koba (ok. 1905–79), nauczycielka.

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 78–79; Ewa i Mirosław Zwolińscy, Słownik biograficzny regionu częstochowskiego, t. I, Częstochowa 2002, s. 53–54 (fotografia); – Jubileusz 50-lecia Liceum im. R. Traugutta w Częstochowie, Częstochowa 1971, s. 114 (nota biograficzna); Janusz Pawlikowski, Kalendarium częstochowskie czyli wybór dat z historii miasta i jego mieszkańców od roku 1220, Częstochowa 2001, s. 211; – Stanisław Rybicki, Pod znakiem lwa i kruka. Fragmenty wspomnień z lat okupacji, Warszawa 1990; – „Nad Wartą” 1977, nr 2, s. 3 (tu fotografia); „Życie Częstochowy” 1948, nr 116, s. 3, 1957, nr 186, s. 6; – Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie, akt zgonu nr 2735/1989; – odpis z inskrypcji nagrobnej.