Dobrucki (Doliwa-Dobrucki) Feliks Leon

Dobrucki (Doliwa-Dobrucki) Feliks Leon, (1873–1942) księgowy, działacz społeczny i niepodległościowy. Ur. 16 V 1873 w Busku (Busko Zdrój), był synem Władysława, kierownika fabryki w Zgierzu, oraz Matyldy z Kwiatkowskich. Początkowo (do 1896?) zatrudniony był jako chemik w przędzalni i farbiarni w Zgierzu (filia H.F. Kürzela w Grimmitschau). W 1899–1920 pracował jako księgowy w Towarzystwie Kredytowym Miasta Częstochowy, a także w fabryce tapet Gerke i Spółka. Był też członkiem zarządu → Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego. Udzielał się społecznie na terenie miasta: w 1898 był współzałożycielem, później członkiem zarządu (sekretarzem, następnie wiceprezesem) Towarzystwa Śpiewaczego → „Lutnia”. Obdarzony talentem wokalnym, występował jako solista „Lutni”. Z jego inicjatywy w latach I wojny światowej „Lutnia” organizowała imprezy muzyczne, z których dochód przeznaczano na rzecz kuchni → Doraźnej Pomocy. W 1922 został skreślony z listy członków „Lutni” za działalność szkodliwą dla Towarzystwa; miało to związek z utratą majątku Towarzystwa podczas I wojny światowej. Członek zarządu (sekretarz) → Polskiej Macierzy Szkolnej. W 1906 był współzałożycielem, następnie członkiem zarządu → Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Częstochowie. Dobrucki angażował się również w działalność patriotyczną i niepodległościową: w 1915 wszedł w skład Komitetu Narodowego w Częstochowie, który podporządkowany był Komitetowi Naczelnemu Zjednoczenia Stronnictw Niepodległościowych w Warszawie, w 1916 należał do komitetu wykonawczego obchodów rocznicy Konstytucji 3 Maja. W marcu 1917 został delegatem Rady Narodowej Miasta Częstochowy i Powiatu Częstochowskiego. Od 1919 należał do zarządu Związku Handlowego Rad Opiekuńczych w Częstochowie. Na początku lat 40. XX w. pracował w miejscowej elektrowni. Zm. 29 XI 1942 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule.

W małżeństwie (od 1897) z Józefą Kazimierą (ok. 1888–1934) z Maleszewskich, córką Kazimierza Maleszewskiego, prezesa Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia” w Częstochowie, miał synów, jednym z nich był Włodzimierz Stefan (1911–) oraz córkę.

Wanda Malko, Życie muzyczne Częstochowy w latach 1918–1939, Częstochowa 2008, s. 56, 57, 70, 78, 243; Jan Prüffer, Szkolnictwo w Częstochowie w okresie wojny (rok szkolny 1914/15–1915/16), Częstochowa 1916, s. 43; Franciszek Sobalski, Związki zawodowe, stowarzyszenia i organizacje społeczne w Częstochowie i dawnym powiecie częstochowskim w 1921 roku (materiały źródłowe),„Rocznik Muzeum Okręgowego w Częstochowie”. Historia, 1989, z. 22, s. 135; – „Dziennik Częstochowski” 1906, nr 117, s. 2; „Gazeta Częstochowska” 1909, nr 136, s. 9; „Goniec Częstochowski” 1907, nr 258, s. 1, 1908, nr 84, s. 5, nr 148, s. 2, 1917, nr 67, s. 1, 1934, nr 237, s. 2 (nekrolog, dotyczy żony); „Kurier Częstochowski” 1942, nr 285, s. 4 (nekrolog), nr 286, s. 4 (nekrolog); Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie, 1911, akt ur. nr 1830, k. 305 (dotyczy syna Włodzimierza); – materiały (m.in. odpis aktu ślubu) w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.