Borkowski Edward

Borkowski Edward (1909–1986), lekarz dermatolog, radny Miejskiej Rady Narodowej w Częstochowie. Ur. 2 XI 1909 w Dźwińsku (Daugavpils /Dyneburg/ na Łotwie), a wg innej wersji w Petersburgu; był synem Adama i Leokadii z Misiunów.

Ukończył gimnazjum im. R. Traugutta w Częstochowie, a w 1935 studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1935–39 był starszym asystentem w Klinice Dermatologicznej Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie specjalizował się w chorobach skórno-wenerycznych. Jako lekarz batalionu saperów brał udział w wojnie 1939. W 1939–45 był lekarzem w Przychodni Skórno-Wenerycznej w Częstochowie. Od jesieni 1943 prowadził zajęcia na Wydziale Lekarskim → Tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich w Częstochowie. W 1946 zorganizował oddział dermatologiczny → Szpitala Miejskiego im. T. Chałubińskiego i do 1978 kierował nim. Od 1950 był lekarzem w przychodni Polskich Kolei Państwowych (PKP), a w 1959–65 także kierownikiem Pogotowia Ratunkowego (→ pogotowia ratunkowe). Borkowski działał w Polskim Towarzystwie Lekarskim, gdzie zasiadał w Zarządzie Głównym, a także w → Towarzystwie Lekarskim Częstochowskim, w którym pełnił różne funkcje, m.in. w 1956–60 wiceprezesa. W 1954–62 był radnym Miejskiej Rady Narodowej. Borkowski współorganizował wiele konferencji naukowych. Był autorem publikacji Historia Towarzystwa Lekarskiego Częstochowskiego w 1917–1939, zamieszczonego w Pamiętniku poświęconym siedemdziesięcioletniej działalności Towarzystwa Lekarskiego Częstochowskiego (Częstochowa 1973) oraz Dr Władysław Biegański w Częstochowie („Archiwum Historii Medycyny” 1957, t. XX, nr 1–2), współautorem Zbioru zasad etyczno-deontologicznych Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (Warszawa 1967). Borkowski należał do Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. Zm. 5 XI 1986 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 25, rząd VII, grób 16 (z brzegu kwatery). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. Był członkiem honorowym Towarzystwa Lekarskiego Częstochowskiego.

W małżeństwie z Zofią Kozerską (ok. 1919–1997)) miał troje dzieci: Andrzeja Piotra (ur. 1942), lekarza urologa, autora szeregu publikacji z tego zakresu, od 1984 wiceprzewodniczącego Polskiego Towarzystwa Urologicznego; Witolda (ur. 1943), kapitana żeglugi wielkiej zatrudnionego w kapitanacie portu w Gdańsku; Piotra (ur. 1946), absolwenta Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej, który pracował w Hucie im. B. Bieruta (Huta „Częstochowa”), przedsiębiorstwie „Komobex”, administracji Wyższej Szkoły Pedagogicznej (Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza) w Częstochowie.

Juliusz Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 39; Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny, Warszawa 1987, s. 72, 73 (dotyczy też syna, Andrzeja); – Jubileusz 75-lecia Szpitala Chirurgicznego im. Ludwika Rydygiera w Częstochowie (S. Gawrychowski), Częstochowa 1988, s. 101 (tu fotografia), 102; Józef Wójcicki, Tajne nauczanie w okresie okupacji: 1939–1945. Szkoły średnie, cz. 1. Prace Naukowe – Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza. Oddział Częstochowski, Częstochowa 1969, s. 74; – „Gazeta Częstochowska” 1974, nr 3, s. 3; „Kurier Częstochowski” 1940, nr 4, s. 5; – informacje syna, Piotra Borkowskiego z Częstochowy; – odpis z inskrypcji nagrobnej.