Bojemski Mariusz

Bojemski Mariusz (1876–1912), inżynier, technolog, dyrektor Huty „Częstochowa”. Ur. w 1876 w Kijowie, był synem Stanisława i Zofii (1854–1918) ze Stefańskich.

Ukończył w 1899 Instytut Technologiczny w Petersburgu; w 1906–08 był głównym inżynierem, a w 1908–12 dyrektorem technicznym → Huty „Częstochowa” w Rakowie (obecnie dzielnica Częstochowy). Należał do zarządów Resursy w Rakowie oraz tamtejszego Stowarzyszenia Spożywczego, od 1908 był prezesem Straży Ogniowej Ochotniczej w Rakowie. Od 1906 należał do → Towarzystwa Szerzenia Wiedzy (TSzW) w Częstochowie i filii tegoż stowarzyszenia w Rakowie; wspomagał finansowo bibliotekę i czytelnię im. E. Orzeszkowej TSzW. Sympatyk → Polskiej Partii Socjalistycznej, w 1906 został uwięziony na krótko przez Rosjan. Bojemski był autorem projektu modernizacji oddziałów huty – stalowni i walcowni. Dzięki wprowadzeniu w życie tego projektu, huta w 1910 nie zanotowała strat, a w 1911 osiągnęła zysk. Zginął 21 VI 1912 na Bugaju (obecnie w granicach Częstochowy), w pobliżu wyrobiska cegielni „Michalina” obok linii kolejowej Częstochowa-Kielce, w zamachu dokonanym przez anarchistyczną grupę → „Rewolucjonistów–Mścicieli”. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, kwatera 33. W miejscu zabójstwa Bojemskiego pracownicy huty ustawili w grudniu 1912 żelazny krzyż (→ krzyż i kamień Bojemskiego)

Kazimierz Franusiak, T. Malarski, J. Bala, Iwo Mandrysz, Huta „Częstochowa” 1896–2002, Częstochowa [b.r.w.]; Henryk Rola, Hutnictwo w okręgu częstochowskim do 1918 r., [w:] Historia ruchu zawodowego hutników, pod red. H. Rechowicza, t. I, Katowice 1968, s. 89; – „Świat” 1912, nr 31, s. 19 (fotografia), „Goniec Częstochowski” 1907, nr 172, 1910, nr 11, 1912, nr 30, nr 331, s. 3; „Dziennik Częstochowski” 1906, nr 290; – Archiwum Państwowe w Częstochowie, Teki Henryka Roli 134/I–11.