Bogusławski Władysław

Bogusławski Władysław (1852–1929), inżynier górnictwa, właściciel ziemski, działacz społeczny. Ur. 27 VI 1852, był synem Edwarda i Rozalii z Karasińskich, bratem Anieli (ok. 1862–1915), zamężnej Żwan, działaczki społecznej i filantropijnej, współorganizatorki przytułku → Towarzystwa nad Bezdomnymi Dziećmi oraz → I Gimnazjum Polskiego w Częstochowie.

Ukończył studia techniczne, był inż. górnictwa. Do niego należał folwark Zacisze (obecnie w granicach Częstochowy) oraz majątek Wilkowiecko w powiecie częstochowskim (w 1907 sprzedał go Bankowi Ziemiańskiemu). W Zaciszu czynne były dwie cegielnie i kaflarnia, w których zatrudniano 44 robotników. W majątku tym → Częstochowskie Towarzystwo Rolnicze, do którego należał Bogusławski, organizowało pokazy nowych rodzajów narzędzi rolniczych, odbywały się tam zjazdy ziemian, także spotkania organizacyjne stowarzyszenia ziemianek powiatu częstochowskiego w 1906. Bogusławski był współwłaścicielem Spółki Handlowej Ziemiańskiej. W 1906–08 (po uzyskaniu pożyczki w wysokości 40 tys. rubli i innych kredytów) wybudował w Zaciszu koszary, które dzierżawiło od niego wojsko rosyjskie (stacjonował tam 42 Mitawski Pułk Dragonów, później 14 Mitawski Pułk Huzarów). Bogusławski był współorganizatorem → Wystawy Przemysłu i Rolnictwa w Częstochowie; w 1908 został członkiem Komitetu Gospodarczego Wystawy. W tr. znalazł się w delegacji, która w Petersburgu wyjednała koncesję na budowę Kolei Herby-Kielce. Bogusławski od 1901 był członkiem komitetu budowy kościoła katedralnego w Częstochowie, w 1901–06 należał do komitetu budowy nowej wieży na Jasnej Górze. Do 1906 przewodził Piotrkowskiemu Towarzystwu Rolniczemu i jego oddziałowi handlowemu w Częstochowie. W 1906–09 był prezesem Straży Ogniowej Ochotniczej w Częstochowie. Należał do → Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan. Lekarz → Stanisław Nowak tak scharakteryzował Bogusławskiego: „Właściciel folwarku podmiejskiego Zacisze, był już człowiekiem niemłodym, inteligentnym, lecz zamkniętym w sobie, mało udzielającym się, trochę odludkiem, dość upartym i ciężkim”. Zm. 25 III 1929 w Krakowie, pochowany został na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie w sektorze 25, rząd A, grób nr 9 (na rogu sektora).

Jego żoną była Sabina Wyttek de Wytte (1862–1915), córka Czesława Wyttek de Wytte (ok. 1830–1913). Miał sześcioro dzieci: córki – Janinę, zamężną z Janem Wereszczyńskim i Wandę, zamężną z Bogdanem Święcickim; synów – → Alfonsa, Zygmunta (1886–po 1945), działacza Społecznego Komitetu Pomocy w Częstochowie w 1939–40; Wacława (1893–) i Tadeusza (1895–).

Cmentarz św. Rocha w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, pod. red. J. Sętowskiego, Częstochowa 2012, s. 33–34; Leszek Madej, Rosyjski garnizon wojskowy w Częstochowie, Kraków 2009, s. 157; – Stanisław Nowak, Z moich wspomnień, cz. II, Częstochowa 1902–1914, Częstochowa 1933, s. 191; Rybicki Stanisław, Pod znakiem lwa i kruka. Fragmenty wspomnień z lat okupacji, Warszawa 1990, s. 105, 106, 156 (dotyczy syna, Zygmunta); – Album pamiątkowy budowy nowej wieży na Jasnej Górze, Warszawa 1906 (tu fotografia); Przewodnik po wystawie Przemysłu i Rolnictwa w Częstochowie, Częstochowa 1909, s. 14; – „Dziennik Częstochowski” 1906, nr 79 (23 V), s. 3, nr 105 (19 VI), s. 3, 1907, nr 7 (8 I), s. 3; „Goniec Częstochowski” 1907, nr 97, s. 4, 1908, nr 4, s. 2, nr 193 (16 VII), s. 2, nr 203 (26 VII), s. 2, 1909, nr 169 (21 VI), s. 2, 1915, nr 292 (3 XII), s. 2 (dotyczy siostry, Anieli), 1916, nr 218 (26 IX), s. 3, 1929, nr 73 (30 III), s. 1, 3 (wspomnienie pośmiertne); „Nad Wartą” 1996, nr 12, s. 13; „Wiadomości Częstochowskie” 1906, nr 3 (3 III), s. 2, nr 105 (8 VI), s. 2; – Archiwum Państwowe w Częstochowie, Akta miasta Częstochowy 27 (Stradom); – odpis z inskrypcji nagrobnej (tu data zgonu: 1926).